Vandaag sta ik om 8:00am op en dan weer de normale procedure van elke dag. Eerst douchen dan koffer pakken en naar de auto brengen. Rond 9:00am check ik uit en ga op pad. Vandaag geen ijsblokjes en zo ik heb de coolbox achter gelaten in het hotel.
Het gaat vandaag naar Rocky Mountains National Park. Dit zal het laaste park zijn wat ik op deze vakantie zal zien. Het gaat via Boulder en Estes Park naar de oostingang van hjet park. Ik stop bij het visitor center Beaver Meadows. Dan gaat het verder nar de ingang en maak ik voor de laatste keer gebruik van de "America the beautiful" Pass. Deze heeft zijn geld deze vakantie wel opgebracht en is ook heel handig. De US-34 loopt door het park van oost naar west. Na een tijdje kom ik op het hoogste punt aan bij Alpine Visitor center, iets meer dan 3200 meter hoog. Het ik hier behoorlijk fris en het waait behoorlijk. Onderweg een paar keer stoppen om foto's te maken. Dan gaat het weer berg af en verlaat ik het park weer via de west ingang.
Dan gaat het langs Grand Lake richting Garnby en dan via Idaho Springs terug richting Denver. Ik ben rond 4:00pm bij het hotel voor vandaag dichtbij het vliegveld van Denver. Hetzelfde hotel als toen ik aankwam. Days Inn Business Place. Ik check er in en breng de spullen naar de kamer.
Daarna ga ik de auto terug brengen. Ik rij richting Denver International Airport en neem de afslag Rental Car return. En rij naar Alamo return. Hier sluit ik aan in de rij en ben zo aan de beurt. Het stelt ook niks voor dat terug brengen van de auto. een medewerker met zo'n handheld dingetje scant de barcode op de voorruit en weet direct alles. Ik ben een dag te vroeg,maar dat weet ik. Hij loopt rondom de auto om te kijken of er schade is. Die is er niet. Dan nog de km-stand ( beter de mile-stand ) en klaar is kees. Ik geef de sleutel af en ruim nog wat spullen uit de auto die in de afval gaan. Verder is alles ok. Ik krijg nog een bonnetje en dat was het. In 5 minuten is het gebeurd.
Daarna met de shuttle naar het vliegveld. Ik kijk er nog even waar ik morgen moet inchecken bij Delta. Daarna neem ik taxi terug na het hotel. Is weer zo'n onvriendelijke taxichaffeur. Terug bij het hotel ga ik naar mijn kamer en rond 6:30pm ga ik aan de overkant even wat eten. Daarna terug naar het hotel. Dit verslag in tikken. De koffers wat ompakken en dan nog wat TV kijken en naar bed. Morgen vroeg op rond 6:30am. En de shuttle om 7:30am naar het vliegveld. De vlucht naar Atlanta vertrekt om 10:21am.
Dit is dus het laatste wat jullie van mij horen. Pas als ik thuis ben zal ik de laatste, verschrikkelijke dag terug online zetten.
Dit was het dan een heel mooie, boeiende vakantie, die in no time voorbij is gegaan. Ik vind at het ontzettend snel is gegaan. Ik heb heel veel gezien en heel veel leuke dingen gedaan. Maar goed aan alles komt een einde, dus ook aan deze vakantie.
Wat blijft zijn nu alleen nog de herinneringen die die zijn er een hele hoop net zoals de foto's.
Dit is zeker niet de laatste trip naar de VS geweest. Maar de volgende zal niet meer zo lang zijn. 31 dagen is een lange vakantie.
donderdag, september 13, 2007
Dag 30: 12 september 2007 Denver
Vandaag slaap ik uit ik sta pas om 9:00am doe dan rustig aan eerst douchen en dan spullen een beetje opruimen. Ik slaap nog een nacht is hetzelfde hotel Ramada Downtown Denver. Dus ik hoef niet te pakken. Dan even met thuis bellen ik heb weer een netwerk. Ik kijk nog op internet of er geen verandering in mijn vlucht voor vrijdag zijn. Rond 11:00am ga ik naar de lobby. Ik heb voor 12:00am een shuttle besteld die me Downtown Denver brengt. Ik heb dus nog wat tijd.
Ik ga aan de overkant van het hotel naar een cafe waar ze echt italiaans koffie hebben. Ik neem een cappucino medium. Jezus ik krijg een reuze kop met echte cappucino. Ik ga buiten zitten in de zon en lees de krant. Rond 11:45am steek ik weer de weg over en wacht bij het hotel op mijn shuttle. Deze is er om precies 12:00am en brengt mij naar LoDo ( Low Downtown ) 16th Street Mall.
16th Street Mall is een heel lange winkelstraat Downtown Denver. Ik word afgezet bij het Adam's Mark hotel. Dan loop ik eerst wat over de 16th Street Mall. Ik kijk er wat rond en om 1:00pm ben ik weer terug bij het Adam's Mark hotel. Ik had hier een Italiaans restaurant gezien. Ik besluit maar wat te gaan eten en ga naar het Bravo Ristorante. Ik bestel er natuurlijk mijn favoriete pasta. Spaghetti Carbonara. Heerlijk, dit is een deftig restaurant dus het duurt allemaal wat langer dan typisch amerikaanse restaurants. Maar dat is niet erg ik heb tijd genoeg. Rond 1:45pm ben ik klaar en heb betaald en loop dan weer de Mall af. Ik ga eerst naar binnen bij een Barnes en Nobles een ontzettend grote boekwinkel. Jezus wat een boeken twee verdiepingen overal zitten mensen te lezen. Er is zelfs een Starbucks. Kun je dus ook nog lekker koffie drinken tijdens het lezen. Na een tijdje heb ik het gezien en ga verder. Een stukje verderop ga ik en Virgin Megastore binnen. Jeetje alweer zo'n grote winkel CD's DVD's en nog veel meer zover als je kunt kijken. Ik neus er wat rond maar kan niks vinden naar mijn smaak. Ik verwonder me een beetje over het grote assortiment HD-DVD's (Blue Ray) wat ze hebben. Echt een hele hoop films kun je hier in HD krijgen. Ook hebben ze heel veel vinyl platen, LP's.
Na een tijdje ga ik weer verder en loop verder richting Union Station. Het weer is fantastisch zon en lekker warm. Het is behoorlijk druk. Over de hele 16th Street Mall rijdt een gratis shuttle op en neer. Je kunt overal opstappen en weer uitstappen. Maar ik loop liever. Het is een behoorlijk stuk tot het eind. Bij Union Station aangekomen houd de Mall dan op. Ik loop aan de andere kant terug richting Adam's Mark hotel. Het is nu rond 4:00pm en ik krijg dorst. Ik loop een Shopping Mall binnen en kijk er wat rond. Dan kom ik bij een ESPN Zone aan. Een grote amusementenhal met sports bar. Ik ga er naar binnen. Allemaal mensen die spelletjes aan doen ijn. Ik ga naar de bar en bestel een biertje. Hier is het lekker koel en rust ik even uit. Na een half uurtje ga ik verder.
Ik loop verder en zie een WalGreens liggen. Ik ga er naar binnen. Ik moet nog wat douchegel hebben. WalGreens is vergelijkbaar met Kruidvat bij ons. Alleen veel en veel groter. Er zit ook een apotheek bij waar je medicijnen op recept kunt krijgen. Maar ze hebben ook lange rijen met allerlei pijnstillers die je zo kunt kopen hier. Ik heb nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten zijn. Mijn hemel lange rijen met Advil in verschillende soorten en kleuren. Niet te geloven.
Daarna gaat het weer verder. Naar een tijdje kom ik bij een T-shirt shop aan en ga er even naar binnen. Ik koop er 2 T-shirts. Moet toch een souvenir van Denver hebben. Daarna gaat het verder tot het begin van 16th Street Mall en maak ik wat foto's van State Capitol.
Dan loop ik terug richting Adam's Mark Hotel, maar ik ben nog wat vroeg. Ik ga op een terras zitten en bestel nog een biertje. Rond 5:45pm loop ik naar het punt waar ik weer opgepikt zal worden. Maar er verschijnt niemand. Ik had gereserveerd voor 6:00pm terug naar het Ramada maar de shuttle komt niet. Ik wacht nog een half uurtje en neem dan maar een taxi naar het hotel. Kost maar een paar dollar dus dat is ook geen probleem. Alleen de taxichauffeur is erg onvriendelijk. Dus die krijgt ook maar een dollar fooi en meer niet. Rond 7:00pm ben ik weer bij het hotel. Daarna ga ik even naar de kamer en dan even naar de bar. Ik drink nog wat en ga dan weer naar de kamer. Alvast een beetje opruimen morgen moet ik weer verkassen. Ik laat de coolbox die ik in het begin van de vakantie gekocht hier achter met nog wat ongebruikte spullen erin. Kan diegene die hem vind deze meenemen. Ik heb er geen behoefte meer aan. De vakantie is bijna om. Morgen nog en dan is het afgelopen. Ik kijk nog wat TV en ga naar bed.
Ik ga aan de overkant van het hotel naar een cafe waar ze echt italiaans koffie hebben. Ik neem een cappucino medium. Jezus ik krijg een reuze kop met echte cappucino. Ik ga buiten zitten in de zon en lees de krant. Rond 11:45am steek ik weer de weg over en wacht bij het hotel op mijn shuttle. Deze is er om precies 12:00am en brengt mij naar LoDo ( Low Downtown ) 16th Street Mall.
16th Street Mall is een heel lange winkelstraat Downtown Denver. Ik word afgezet bij het Adam's Mark hotel. Dan loop ik eerst wat over de 16th Street Mall. Ik kijk er wat rond en om 1:00pm ben ik weer terug bij het Adam's Mark hotel. Ik had hier een Italiaans restaurant gezien. Ik besluit maar wat te gaan eten en ga naar het Bravo Ristorante. Ik bestel er natuurlijk mijn favoriete pasta. Spaghetti Carbonara. Heerlijk, dit is een deftig restaurant dus het duurt allemaal wat langer dan typisch amerikaanse restaurants. Maar dat is niet erg ik heb tijd genoeg. Rond 1:45pm ben ik klaar en heb betaald en loop dan weer de Mall af. Ik ga eerst naar binnen bij een Barnes en Nobles een ontzettend grote boekwinkel. Jezus wat een boeken twee verdiepingen overal zitten mensen te lezen. Er is zelfs een Starbucks. Kun je dus ook nog lekker koffie drinken tijdens het lezen. Na een tijdje heb ik het gezien en ga verder. Een stukje verderop ga ik en Virgin Megastore binnen. Jeetje alweer zo'n grote winkel CD's DVD's en nog veel meer zover als je kunt kijken. Ik neus er wat rond maar kan niks vinden naar mijn smaak. Ik verwonder me een beetje over het grote assortiment HD-DVD's (Blue Ray) wat ze hebben. Echt een hele hoop films kun je hier in HD krijgen. Ook hebben ze heel veel vinyl platen, LP's.
Na een tijdje ga ik weer verder en loop verder richting Union Station. Het weer is fantastisch zon en lekker warm. Het is behoorlijk druk. Over de hele 16th Street Mall rijdt een gratis shuttle op en neer. Je kunt overal opstappen en weer uitstappen. Maar ik loop liever. Het is een behoorlijk stuk tot het eind. Bij Union Station aangekomen houd de Mall dan op. Ik loop aan de andere kant terug richting Adam's Mark hotel. Het is nu rond 4:00pm en ik krijg dorst. Ik loop een Shopping Mall binnen en kijk er wat rond. Dan kom ik bij een ESPN Zone aan. Een grote amusementenhal met sports bar. Ik ga er naar binnen. Allemaal mensen die spelletjes aan doen ijn. Ik ga naar de bar en bestel een biertje. Hier is het lekker koel en rust ik even uit. Na een half uurtje ga ik verder.
Ik loop verder en zie een WalGreens liggen. Ik ga er naar binnen. Ik moet nog wat douchegel hebben. WalGreens is vergelijkbaar met Kruidvat bij ons. Alleen veel en veel groter. Er zit ook een apotheek bij waar je medicijnen op recept kunt krijgen. Maar ze hebben ook lange rijen met allerlei pijnstillers die je zo kunt kopen hier. Ik heb nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten zijn. Mijn hemel lange rijen met Advil in verschillende soorten en kleuren. Niet te geloven.
Daarna gaat het weer verder. Naar een tijdje kom ik bij een T-shirt shop aan en ga er even naar binnen. Ik koop er 2 T-shirts. Moet toch een souvenir van Denver hebben. Daarna gaat het verder tot het begin van 16th Street Mall en maak ik wat foto's van State Capitol.
Dan loop ik terug richting Adam's Mark Hotel, maar ik ben nog wat vroeg. Ik ga op een terras zitten en bestel nog een biertje. Rond 5:45pm loop ik naar het punt waar ik weer opgepikt zal worden. Maar er verschijnt niemand. Ik had gereserveerd voor 6:00pm terug naar het Ramada maar de shuttle komt niet. Ik wacht nog een half uurtje en neem dan maar een taxi naar het hotel. Kost maar een paar dollar dus dat is ook geen probleem. Alleen de taxichauffeur is erg onvriendelijk. Dus die krijgt ook maar een dollar fooi en meer niet. Rond 7:00pm ben ik weer bij het hotel. Daarna ga ik even naar de kamer en dan even naar de bar. Ik drink nog wat en ga dan weer naar de kamer. Alvast een beetje opruimen morgen moet ik weer verkassen. Ik laat de coolbox die ik in het begin van de vakantie gekocht hier achter met nog wat ongebruikte spullen erin. Kan diegene die hem vind deze meenemen. Ik heb er geen behoefte meer aan. De vakantie is bijna om. Morgen nog en dan is het afgelopen. Ik kijk nog wat TV en ga naar bed.
dinsdag, september 11, 2007
Dag 29: 11 september 2007 van Durango naar Denver
Vandaag sta ik om 8:00am op doe weer eerst douchen en dan alles opruimen. Koffers naar de auto en even uitchecken. Rond 8:45am ga ik eerst naar de suppermarkt om weer wat ijsblokjes te halen. Daarna even tanken en rond 9:15am rij ik richting Denver en verlaat ik Durango. Dan gaat het verder richting Canon City. Het gaat via de SR-160 richting oosten. De weg is best afwisselend en mooi. Dan gaat het de via SR-50 naar Canon City. hier was het de bedoeling om Royal Gorge Brigde te bezoeken. Maar dit is eigenlijk alleen maar een grote pretpark rond een oude brug die niet meer gebruikt wordt. Maar ik heb geen zin om $23 entree te betalen om er maar rond een half uur te zijn er wat foto's te maken. Ik besluit verder te gaan richting Denver. Ik kom natuurlijk rond spitsuur in Denver aan. Maar gelukkig gaat het verkeer nu weer de stad uit en niet richting Downtown. TomTom loodst me zonder probleem naar het hotel Ramada Downtown en ik kom er rond 6:00pm aan. Ik breng de spullen naar de kamer en ga dan de buurt wat verkennen. Dan wat eten en dit verslag in tikken en naar bed.
Morgen slaap ik eens echt uit, morgen is eigenlijk de eerste echte rustdag op mijn vakantie.
Morgen slaap ik eens echt uit, morgen is eigenlijk de eerste echte rustdag op mijn vakantie.
maandag, september 10, 2007
Dag 28: 10 september 2007 van Durango naar Silverton en terug
Deze dag begint erg vroeg de wekker gaat om 7:15am af. Ik sta op en dan eerst even douchen en de spullen een beetje opruimen. Nu ik hoef niet in te pakken ik blijf nog een nacht in Durango. Ik ga rond 8:00am op pad. Nee vandaag niet eerst tanken en ijsblokjes halen. Is allemaal niet nodig vandaag. Ik rij naar het centrum van Durango en vind er gelukkig een parkeerplaats voor de hele dag. Dan loop ik naar de overkant en ga naar het station. Ik ga vandaag een treinreisje met een stoomtrein maken. De Durango & Silverton Narrow Gauge Train. Deze rijdt van Durango naar Silverton en weer terug door een heel mooi gebied. Omdat ik een plaats gereserveerd heb in een open gondola heb ik vanmorgen de korte broek maar voor de lange broek geruild. Je weet nooit wat voor weer het wordt. Ik had het kaartje gereserveerd en betaald via internet dus dat hoefde ik alleen maar op te halen. Ging snel en rond 8:30am kon je al in de trein. Je plaats is mooi gereserveerd dus alleen even zoeken welke wagon.
Nou het was in het midden van de trein. En dan hem ik natuurlijk weer geluk zit ik naast 2 gezellige amerikaanse dikkertjes. Nou dik ik ben nog maar klein in vergelijking met hun. Dat wordt dus heel krap zitten de hele reis. Om 9:00am rijdt de trein weg. De rit naar Silverton in rond de 45 mile. En de trein doet er 3,5 uur over. Dit is echt een heel mooie rit. Alleen de trein en een rivier door een smalle canyon. Echt schitterend. De rivier wisselt 2 keer van links naar rechts en terug gedurende de rit. Het gaat ook behoorlijk naar boven. Gelukkig zit ik in het midden van de trein en krijg dus niet het meeste van de rook en roet van de stoomlocomotief af. De open wagons meer naar begin van de trein wel. Geluk gehad. Onderweg stopt de trein 2 keer om water bij te tanken en 2 keer om backpackers af te zetten. Soms heb je alleen maar uitzicht op een helling van een berg maar ook dat is mooi. De trein komt om 12:30pm in Silverton aan en stopt midden in het stadje. Dan heb je dik 2 uur om het stadje te verkijken. Ik kijk er wat rond en besluit ergens een hamburger te eten. Die krijg ik dus weer niet was wel lekker. Geen McDrek.
Je kunt bij het boeken kiezen of je met de trein naar Silverton gaat en dan met de bus terug naar Durango of met dezelfde trein terug. Ik heb natuurlijk dat laatste gedaan. Dus rond 2:30pm loop ik weer naar de trein en zoek mijn plekje weer op. Ze hebben de trein gedraaid, dus als je heen en terug gaat zie je bij de terugreis dus de andere kant. Om precies 2:45pm begint de terugreis. En ook nu weer echt heel mooie uitzichten. Ik maak een hele hoop foto's. Ik zit dus weer naast dezelfde mensen als bij de heenreis. Op de heenreis hadden ze al gevraagd waar ik vandaan kom. Als ik dan zeg The Netherlands willen ze natuurlijk weten wat ik in de VS doe. Nou ja vakantie. Welke staten ik al bezocht heb. Ik noem dat lijstje op Colorado, Utah, Nevada, California, Arizona en via Utah weer terug naar Colorado. Cool zeggen ze dan zij komen uit Oklahoma, Tulsa. Later willen ze dan nog weten wat ik al allemaal gezien heb op mijn trip. Als ik dat hele lijstje op noemen. Zie ik hoe hun ogen steeds groter worden. Er zijn plekken bij waar zij nog niet geweest zijn of van gehoord hebben. Hmm, nu voel ik me weer een beetje de toerist, maar goed ik heb er ook lang genoeg op moeten wachten om dat allemaal te zien en ik heb het gezien.
Goed rond 6:15pm is de trein weer terug in Durango. Ik haal mijn auto weer op. Honger heb ik niet meer dus daar hoef ik niet voor op pad. Ik ga alleen nog even naar de supermarkt om wat bier te halen. In een koud biertje heb ik nu wel zin in. Daarna terug naar het hotel. Ik ben moe en dat terwijl ik nauwelijks gereden heb. Maar het was een mooie dag, zeker het geld van het ticket waard. Ik tik dit verslag nog in en daarna TV kijken en naar bed en lekker slapen.
Nou het was in het midden van de trein. En dan hem ik natuurlijk weer geluk zit ik naast 2 gezellige amerikaanse dikkertjes. Nou dik ik ben nog maar klein in vergelijking met hun. Dat wordt dus heel krap zitten de hele reis. Om 9:00am rijdt de trein weg. De rit naar Silverton in rond de 45 mile. En de trein doet er 3,5 uur over. Dit is echt een heel mooie rit. Alleen de trein en een rivier door een smalle canyon. Echt schitterend. De rivier wisselt 2 keer van links naar rechts en terug gedurende de rit. Het gaat ook behoorlijk naar boven. Gelukkig zit ik in het midden van de trein en krijg dus niet het meeste van de rook en roet van de stoomlocomotief af. De open wagons meer naar begin van de trein wel. Geluk gehad. Onderweg stopt de trein 2 keer om water bij te tanken en 2 keer om backpackers af te zetten. Soms heb je alleen maar uitzicht op een helling van een berg maar ook dat is mooi. De trein komt om 12:30pm in Silverton aan en stopt midden in het stadje. Dan heb je dik 2 uur om het stadje te verkijken. Ik kijk er wat rond en besluit ergens een hamburger te eten. Die krijg ik dus weer niet was wel lekker. Geen McDrek.
Je kunt bij het boeken kiezen of je met de trein naar Silverton gaat en dan met de bus terug naar Durango of met dezelfde trein terug. Ik heb natuurlijk dat laatste gedaan. Dus rond 2:30pm loop ik weer naar de trein en zoek mijn plekje weer op. Ze hebben de trein gedraaid, dus als je heen en terug gaat zie je bij de terugreis dus de andere kant. Om precies 2:45pm begint de terugreis. En ook nu weer echt heel mooie uitzichten. Ik maak een hele hoop foto's. Ik zit dus weer naast dezelfde mensen als bij de heenreis. Op de heenreis hadden ze al gevraagd waar ik vandaan kom. Als ik dan zeg The Netherlands willen ze natuurlijk weten wat ik in de VS doe. Nou ja vakantie. Welke staten ik al bezocht heb. Ik noem dat lijstje op Colorado, Utah, Nevada, California, Arizona en via Utah weer terug naar Colorado. Cool zeggen ze dan zij komen uit Oklahoma, Tulsa. Later willen ze dan nog weten wat ik al allemaal gezien heb op mijn trip. Als ik dat hele lijstje op noemen. Zie ik hoe hun ogen steeds groter worden. Er zijn plekken bij waar zij nog niet geweest zijn of van gehoord hebben. Hmm, nu voel ik me weer een beetje de toerist, maar goed ik heb er ook lang genoeg op moeten wachten om dat allemaal te zien en ik heb het gezien.
Goed rond 6:15pm is de trein weer terug in Durango. Ik haal mijn auto weer op. Honger heb ik niet meer dus daar hoef ik niet voor op pad. Ik ga alleen nog even naar de supermarkt om wat bier te halen. In een koud biertje heb ik nu wel zin in. Daarna terug naar het hotel. Ik ben moe en dat terwijl ik nauwelijks gereden heb. Maar het was een mooie dag, zeker het geld van het ticket waard. Ik tik dit verslag nog in en daarna TV kijken en naar bed en lekker slapen.
zondag, september 09, 2007
Dag 27: 9 september 2007 van Cortez naar Durango
Vandaag wordt een rustige dag het is tenslotte zondag. Ik slaap om te beginnen uit en sta pas om 9:00am op. Dan weer als elke dag douchen spullen weer inpakken en naar de auto brengen en uitchecken. Daarna probeer ik nog te bellen met thuis maar er neemt niemand op. Goed ik ga op pad en ik heb besloten de dag te beginnen met een echt amerikaans ontbijt bij Denny's. Dit moet ik toch een keer gedaan hebben anders is het geen complete vakantie en de zondag is er een goede dag voor. Ik ga naar binnen en het is natuurlijk druk, maar ik krijg toch snel een plekje. Ik bestel een SenoirStarter, ja dat is tenminste een kleine portie. Deze bestaat uit een gebakken ei, "sunny side up", hash browns en een strip bacon en toast. Samen met een grote glas jus d'oranges met mango. Het drinken komt meteen de rest duurt even. Dat komt omdat het zo druk is. Maar dat is niet erg ik heb tijd genoeg en kan zo goed zien wat die Amerikanen zo allemaal voor het ontbijt eten. Jeetje dat zijn allemaal portie waar ik wel een week van kan leven. Kleine kinderen die 's morgensvroeg al een grote hamburger met frites eten. En grote bedoel ik ook echt groot. Die zou ik als avondeten nog niet eens op kunnen. Maar ja dit is dus denk ik een van de reden warom er zoveel dikke Amerikanen zijn. Ik voel me hier nog klein. Als ik hier een T-shirt koop dan is maat XXL genoeg, die past. Thuis moet ik iets van 3XL of 4XL hebben. Grote borden worden rondgebracht met daarop 3 spiegeleieren, een hele portie hash browns en een stuk of zes strips bacon. Plus dat er dan nog een bord met een stuk of 4 pancakes met zoetigheid bij komt. Hoe kan een mens dat allemaal eten ?
Na een half uurtje komt mijn ontbijt. Een mooi overzichtelijk klein bordje met een spiegelei, wat hash brown, een strip bacon en wat toast. Nou het is best lekker, maar ik eet weer niet alles op, maar ik heb genoeg en ik ben benieuwd of ik nu vandaag nog honger krijg. Ik betaal en ga dan eerst even tanken. Daarna even naar de Wal*Mart een zak ijsblokjes halen meer heb ik vandaag niet nodig. Rond 11:00am ben ik klaar en gaat het verder richting Durango. Ik zal vandaag wel een flinke omweg maken om in Durango te komen. Eigenlijk is het maar een stukje van 50 miles van Cortez naar Durango, maar ik kies toch voor een andere weg. Het gaat via de SR-145 richting Ouray. Dit gaat via een mooi stukje met allemaal bergen en het lijkt af en toe echt alsof je in Zwitserland zit. Dit is de American Alps. Mooi, het gaat gaat berg op berg af erg bochtige weg dus het schiet dus ook niet echt op. Maar ik vind dat niet erg. Het duurt een hele tijd voordat ik in Ouray aan kom. Een oude stadje wat zo in Zwitserland zou kunnen liggen. Dan verder via de SR-550 richting Durango.
Het gaat omhoog en omlaag mooi o te rijden. Eigenlijk had ik wat vaker moeten stoppen om foto's te maken. Rond 4:30pm kom ik in Durango aan en ga naar het hotel Ramada Inn en check in. Daarna ga ik nog even op verkenning in Durango. Het is er druk geen wonder op een zondag. Honger heb ik nog niet. Ik loop even door de Main Street van Durango. Allemaal souvernierwinkeltjes dus niet echt iets voor mij. Rond 6:30pm ga ik terug naar het hotel. Ik maak dit verslag en daarna TV kijken en lekker slapen. Morgen vroeg op.
Na een half uurtje komt mijn ontbijt. Een mooi overzichtelijk klein bordje met een spiegelei, wat hash brown, een strip bacon en wat toast. Nou het is best lekker, maar ik eet weer niet alles op, maar ik heb genoeg en ik ben benieuwd of ik nu vandaag nog honger krijg. Ik betaal en ga dan eerst even tanken. Daarna even naar de Wal*Mart een zak ijsblokjes halen meer heb ik vandaag niet nodig. Rond 11:00am ben ik klaar en gaat het verder richting Durango. Ik zal vandaag wel een flinke omweg maken om in Durango te komen. Eigenlijk is het maar een stukje van 50 miles van Cortez naar Durango, maar ik kies toch voor een andere weg. Het gaat via de SR-145 richting Ouray. Dit gaat via een mooi stukje met allemaal bergen en het lijkt af en toe echt alsof je in Zwitserland zit. Dit is de American Alps. Mooi, het gaat gaat berg op berg af erg bochtige weg dus het schiet dus ook niet echt op. Maar ik vind dat niet erg. Het duurt een hele tijd voordat ik in Ouray aan kom. Een oude stadje wat zo in Zwitserland zou kunnen liggen. Dan verder via de SR-550 richting Durango.
Het gaat omhoog en omlaag mooi o te rijden. Eigenlijk had ik wat vaker moeten stoppen om foto's te maken. Rond 4:30pm kom ik in Durango aan en ga naar het hotel Ramada Inn en check in. Daarna ga ik nog even op verkenning in Durango. Het is er druk geen wonder op een zondag. Honger heb ik nog niet. Ik loop even door de Main Street van Durango. Allemaal souvernierwinkeltjes dus niet echt iets voor mij. Rond 6:30pm ga ik terug naar het hotel. Ik maak dit verslag en daarna TV kijken en lekker slapen. Morgen vroeg op.
zaterdag, september 08, 2007
Dag 26: 8 september 2007 van Kayenta naar Cortez
Ik had voor vanmorgen de wekker op 7:15am gezet en ik word om 7:30am zonder wekker wakker. Is was vergeten de tijd van de telefoon een uur voor uit zetten. Nou ja niks gebeurd. Ik sta op en dan weer hetzelfde als elke dag eerst douchen en alles weer inpakken. En koffer naar de auto brengen. Dan even uitchecken en ik ga op pad. Bij het weg rijden zie ik een waarschuwingslampje branden, volgens mij geeft dat te lage bandenspanningen aan. Nou goed ik ga eerst even tanken en wil dat de bandenspanning even controleren. Maar het apparaat is defect, dus dat lukt niet. Dan maar even naar het tankstation tegenover. Daar probeert een vrouw ook haar bandenspanningen te controleren maar dat lukt niet, ook defect. Nou driemaal is scheepsrecht aan de andere kant ligt nog een tankstation dan daar maar even proberen. Maar daar hebben ze geen airstation. Nou dan maar opweg richting Mexican Hat daar zag ik gisteren een Shell tankstation liggen. Ik ga weer via de Hwy 163 richting Mexican Hat.
Het was me gisteren al opgevallen, Kayenta is maar een heel erg armzalig stadje. Oude vervallen huizen en weer de ontzettende rommel rondom de huizen. Er is ook een nieuwere gedeelte waar alle mooie huizn liggen dat ziet er wel goed uit, maar het merendeel is echt armzalig. Nu ik weer een stukje gereden heb is het waarschuwingslampje weer uit. Door het rijden zijn de banden wat warmer geworden natuurlijk en dus de luchtdruk weer wat hoger. Nou ik hou het wel in de gaten.
Ik rij weer langs Monument Valley en kan even later in Mexican Hat uit. Even na Mexican Hat gaat het linksaf de SR-261 op richting Natural Bridge N.M. Na een paar miles ga ik weer linksaf over de SR-316 naar Gooseneck S.P. daar ben ik gisteren al geweest weet ik. Maar ik geloof dat ik een bocht in de rivier gemist heb. IK bekijk het nog eens goed en inderdaad de rivier maakt hier inderdaad drie keer een 180 graden bocht. Op de kaart is het begin- en het eindpunt 3km van elkaar verwijderd, maar de rivier legt op dit stuk 10 km af. Is best indrukwekkend om dit wat zo een rivier in al die jaren kan doen. De rivier ligt ongeveer 300 meter dieper.
Daarna ga ik weer terug naar de SR-261 en het gaat nu verder richting het volgende bizondere punt op dit weg. Na ongeveer 8 mile vanaf het begin van deze weg gaat de verharde weg over in een gravel gedeelte. Dit gedeelte is 3 mile lang en het heet Moki Dugway. Dit is een stuk onverharde weg met scherpe switchbacks en steile stijging tot 10%. Dit is echt een heel mooi stuk weg. Het is een beetje washboarded maar niet erg. En het gaat echt steil naar boven en als ik goed geteld heb 6 switchbacks (haarspeldbochten). Echt gaaf. Dit is echt iets om met deze auto te doen. Het gaat eigenlijk vanzelf. Boven aangekomen heb je dan een uitzichtspunt over het beneden gelegen dal. Het hoogte verschil is zo'n 335m. Je hebt hier een mooi uitzicht over de Valley of Gods, een kleinere uitvoering van Monument Valley en heel in de verte zie je ook nog Monument Valley liggen. Door de Valley of Gods loopt ook een onverharde weg van rond de 17 mile, maar dan had ik anders moeten rijden. Dat bewaren we nog voor een volgende keer en dan natuurlijk weer de Moki Dugway. Die is echt cool.
Daarna gaat het weer verder over verharde weg. Het is een vlak gedeelte wel wat heuvels maar niet echt hoogteveschil. Na een tijdje staat er een koe met haar kalf op de weg. De auto voor me stop en gaat er links aan voorbij. Het kalf schrikt denk en loopt nu midden op weg, daar kan ik niet langs. Maar na een tijdje gaat de koe de berm in en het kalf er achteraan. Nu kan ik tenminste door. De auto voor me heeft gewacht totdat ik er ook aan voorbij was. Vind ik wel goed van ze. Na een tijdje gaat het linksaf via de SR-95 en dan de SR-275 naar de ingang van Natural Bridges.
Ik kom er rond 11:30am aan. Ik kan hier weer mijn pass gebruiken en hoef niks te betalen. Het is maar een relatief klein park. Het verschil tussen Arches N.P en dit is dat in Arches de bogen ontstaan zijn door erosie van de wind deze Bridges zijn uitgehold door water een rivier die hier vroege stroomde. Er zijn in totaal 3 atural Bridges en deze liggen allemaal langs een weg door het park. Ik kom als eerste bij de Sipapu Bridge uit dit is de grootste brug in het park er is een uitzichtspunt vanwaar je de brug goed kunt zien. Je kunt ook een trail loop naar beneden en onder de brug door, maar dat is niks voor mij het gaat steil 100m naar beneden en het laatste gedeelte ook nog via ladders en daarna moet je datzelfde stuk weer terug. Nee laat maar. Ik maak een paar foto's en ga verder. Het duurt een hele tijd en dan zie het uitzichtspunt op de Owachomo Bridge. Dit is ook een behoorlijke brug. Ik maak weer foto's en ga verder naar de volgende brug. Althans dat denk ik. Op eens ben ik weer bij het Visitor Center. Ik heb een brug gemist, oftewel een brug te ver. Nu blijkt dat je de tweede brug alleen kunt zien als je een flinke trail loopt. Nou dan maar niet. Het gaat verder het verder richting Blanding. Ondertussen heb ik TomTom weer ingesteld op het hotel voor vandaag in Cortez. Ik ga dan via de SR-95 naar Blanding dan via de SR-191 naar Monticello. Dit is niet echt logisch van TomTom maar ja, als ik maar uitkom waar ik wil zijn. Vanaf Monticelli gaat het via de SR-491 naar Cortez. Ondertussen ga ik weer van Utah naar Colorado. Rond 2:20pm ben ik bij het BestWestern Turquoise Inn & Suites. Ik check er in en dat kan gelukkig al en ga even de kamer inspecteren. Oeps ik heb een Suite, wel voor een normale prijs hoor. Het is een kamer met bank en stoel, koelkast, buro en TV. Dan een wastafel en een badkamer. Met wastafel, WC en bad/douche. En een aparte slaapkamer met 2 bedden en een TV. Nou ja veel te groot voor mij maar ok. Ik zet er mij spullen neer en ga ron 2:40pm naar Mesa Verda National Park.
Dit is maar een afstand van 9 mile. Dus geen probleem. Ik kom bij de ingang van het park aan en kan er weer naar binnen zonder betalen met mijn pas. Ehh, het zijn vanaf hier tot het Visitor Center 15 mile rijden. Wat een klere stuk zeg. Wel een mooie weg. Gaat direct aan het begin al behoorlijk omhoog en blijft dan op een behoorlijk hoogte rond om de canyon. En naar 15 mile kom ik bij het Visitor Center uit. Maar hier is nog niets te zien van de Cliff dwellings waar het park om bekend staat. Dus oude Indiaanse huizen in de rotswand. Het gaat nog een heel stuk verder en dan weer een splitsing en ik ga naar Cliff Palace. Bij het uitzichtpunt kijk je op een ruine van de oude Cliff Dwellings. Ik maak er wat foto's. Je kunt ook met de ranger een tour naar beneden doen, maar die is erg steil. Vel trappen en de terugweg via ladders. Nou mij niet gezien. Dan gaat het verder naar Balcony House. Als ik daar aan kom blijkt dat ik precie boven het Balcony House sta dus ik kan niks zien. Als je uitzicht wilt hebben moet je weer een behoorlijk stuk naar beneden. Nou ik rij verder en besluit terug te gaan. En dus weer dat hele klere eind rijden. Ja zo krijg je de tijd ook wel om. Nee dan vond ik Canyonlands en Monument Valley mooier. Rond 4:20pm ga ik terug en kom rond 5:40pm weer bij de ingang aan. Het duurt zolang omdat er ook nog wegwerkzaamheden zijn. Zelfs op zaterdag. Rond 6:00pm kom ik weer in Cortez aan, ik heb honger en besluit iets te eten bij Pizza Hut vandaag. Het wordt de kleinste pizza die ze hebben met wat extra toppings. Hé, dit is niet echt amerikaans. Het duurt lang voordat ik mijn pizza krijg. Uiteindelijk komt die en eet ik iets meer dan de helft van pizza op. Ik heb weer genoeg gehad voor vandaag.
Dan weer terug naar het hotel. Ik begin aan dit verslag en kijk daarna nog wat TV en dan naar bed. Morgen niet te laat op en dan gaat het naar Zwitserland.
Het was me gisteren al opgevallen, Kayenta is maar een heel erg armzalig stadje. Oude vervallen huizen en weer de ontzettende rommel rondom de huizen. Er is ook een nieuwere gedeelte waar alle mooie huizn liggen dat ziet er wel goed uit, maar het merendeel is echt armzalig. Nu ik weer een stukje gereden heb is het waarschuwingslampje weer uit. Door het rijden zijn de banden wat warmer geworden natuurlijk en dus de luchtdruk weer wat hoger. Nou ik hou het wel in de gaten.
Ik rij weer langs Monument Valley en kan even later in Mexican Hat uit. Even na Mexican Hat gaat het linksaf de SR-261 op richting Natural Bridge N.M. Na een paar miles ga ik weer linksaf over de SR-316 naar Gooseneck S.P. daar ben ik gisteren al geweest weet ik. Maar ik geloof dat ik een bocht in de rivier gemist heb. IK bekijk het nog eens goed en inderdaad de rivier maakt hier inderdaad drie keer een 180 graden bocht. Op de kaart is het begin- en het eindpunt 3km van elkaar verwijderd, maar de rivier legt op dit stuk 10 km af. Is best indrukwekkend om dit wat zo een rivier in al die jaren kan doen. De rivier ligt ongeveer 300 meter dieper.
Daarna ga ik weer terug naar de SR-261 en het gaat nu verder richting het volgende bizondere punt op dit weg. Na ongeveer 8 mile vanaf het begin van deze weg gaat de verharde weg over in een gravel gedeelte. Dit gedeelte is 3 mile lang en het heet Moki Dugway. Dit is een stuk onverharde weg met scherpe switchbacks en steile stijging tot 10%. Dit is echt een heel mooi stuk weg. Het is een beetje washboarded maar niet erg. En het gaat echt steil naar boven en als ik goed geteld heb 6 switchbacks (haarspeldbochten). Echt gaaf. Dit is echt iets om met deze auto te doen. Het gaat eigenlijk vanzelf. Boven aangekomen heb je dan een uitzichtspunt over het beneden gelegen dal. Het hoogte verschil is zo'n 335m. Je hebt hier een mooi uitzicht over de Valley of Gods, een kleinere uitvoering van Monument Valley en heel in de verte zie je ook nog Monument Valley liggen. Door de Valley of Gods loopt ook een onverharde weg van rond de 17 mile, maar dan had ik anders moeten rijden. Dat bewaren we nog voor een volgende keer en dan natuurlijk weer de Moki Dugway. Die is echt cool.
Daarna gaat het weer verder over verharde weg. Het is een vlak gedeelte wel wat heuvels maar niet echt hoogteveschil. Na een tijdje staat er een koe met haar kalf op de weg. De auto voor me stop en gaat er links aan voorbij. Het kalf schrikt denk en loopt nu midden op weg, daar kan ik niet langs. Maar na een tijdje gaat de koe de berm in en het kalf er achteraan. Nu kan ik tenminste door. De auto voor me heeft gewacht totdat ik er ook aan voorbij was. Vind ik wel goed van ze. Na een tijdje gaat het linksaf via de SR-95 en dan de SR-275 naar de ingang van Natural Bridges.
Ik kom er rond 11:30am aan. Ik kan hier weer mijn pass gebruiken en hoef niks te betalen. Het is maar een relatief klein park. Het verschil tussen Arches N.P en dit is dat in Arches de bogen ontstaan zijn door erosie van de wind deze Bridges zijn uitgehold door water een rivier die hier vroege stroomde. Er zijn in totaal 3 atural Bridges en deze liggen allemaal langs een weg door het park. Ik kom als eerste bij de Sipapu Bridge uit dit is de grootste brug in het park er is een uitzichtspunt vanwaar je de brug goed kunt zien. Je kunt ook een trail loop naar beneden en onder de brug door, maar dat is niks voor mij het gaat steil 100m naar beneden en het laatste gedeelte ook nog via ladders en daarna moet je datzelfde stuk weer terug. Nee laat maar. Ik maak een paar foto's en ga verder. Het duurt een hele tijd en dan zie het uitzichtspunt op de Owachomo Bridge. Dit is ook een behoorlijke brug. Ik maak weer foto's en ga verder naar de volgende brug. Althans dat denk ik. Op eens ben ik weer bij het Visitor Center. Ik heb een brug gemist, oftewel een brug te ver. Nu blijkt dat je de tweede brug alleen kunt zien als je een flinke trail loopt. Nou dan maar niet. Het gaat verder het verder richting Blanding. Ondertussen heb ik TomTom weer ingesteld op het hotel voor vandaag in Cortez. Ik ga dan via de SR-95 naar Blanding dan via de SR-191 naar Monticello. Dit is niet echt logisch van TomTom maar ja, als ik maar uitkom waar ik wil zijn. Vanaf Monticelli gaat het via de SR-491 naar Cortez. Ondertussen ga ik weer van Utah naar Colorado. Rond 2:20pm ben ik bij het BestWestern Turquoise Inn & Suites. Ik check er in en dat kan gelukkig al en ga even de kamer inspecteren. Oeps ik heb een Suite, wel voor een normale prijs hoor. Het is een kamer met bank en stoel, koelkast, buro en TV. Dan een wastafel en een badkamer. Met wastafel, WC en bad/douche. En een aparte slaapkamer met 2 bedden en een TV. Nou ja veel te groot voor mij maar ok. Ik zet er mij spullen neer en ga ron 2:40pm naar Mesa Verda National Park.
Dit is maar een afstand van 9 mile. Dus geen probleem. Ik kom bij de ingang van het park aan en kan er weer naar binnen zonder betalen met mijn pas. Ehh, het zijn vanaf hier tot het Visitor Center 15 mile rijden. Wat een klere stuk zeg. Wel een mooie weg. Gaat direct aan het begin al behoorlijk omhoog en blijft dan op een behoorlijk hoogte rond om de canyon. En naar 15 mile kom ik bij het Visitor Center uit. Maar hier is nog niets te zien van de Cliff dwellings waar het park om bekend staat. Dus oude Indiaanse huizen in de rotswand. Het gaat nog een heel stuk verder en dan weer een splitsing en ik ga naar Cliff Palace. Bij het uitzichtpunt kijk je op een ruine van de oude Cliff Dwellings. Ik maak er wat foto's. Je kunt ook met de ranger een tour naar beneden doen, maar die is erg steil. Vel trappen en de terugweg via ladders. Nou mij niet gezien. Dan gaat het verder naar Balcony House. Als ik daar aan kom blijkt dat ik precie boven het Balcony House sta dus ik kan niks zien. Als je uitzicht wilt hebben moet je weer een behoorlijk stuk naar beneden. Nou ik rij verder en besluit terug te gaan. En dus weer dat hele klere eind rijden. Ja zo krijg je de tijd ook wel om. Nee dan vond ik Canyonlands en Monument Valley mooier. Rond 4:20pm ga ik terug en kom rond 5:40pm weer bij de ingang aan. Het duurt zolang omdat er ook nog wegwerkzaamheden zijn. Zelfs op zaterdag. Rond 6:00pm kom ik weer in Cortez aan, ik heb honger en besluit iets te eten bij Pizza Hut vandaag. Het wordt de kleinste pizza die ze hebben met wat extra toppings. Hé, dit is niet echt amerikaans. Het duurt lang voordat ik mijn pizza krijg. Uiteindelijk komt die en eet ik iets meer dan de helft van pizza op. Ik heb weer genoeg gehad voor vandaag.
Dan weer terug naar het hotel. Ik begin aan dit verslag en kijk daarna nog wat TV en dan naar bed. Morgen niet te laat op en dan gaat het naar Zwitserland.
vrijdag, september 07, 2007
Dag 25: 7 september 2007 Page naar Kayenta
Ik word weer vroeg wakker door het lawaai op de gang. Kleine kinderen holle de lange gang af en op en een lawaai dat ze maken. Zo heb je echt geen wekker nodig. Ik sta om 7:15am maar op. Ik wilde niet uitslapen, dus erg is het niet. Dan even douchen en het koffer weer inpakken. Daarna alles weer naar de auto gebracht en uitgecheckt. Rond 8:15am ga ik op weg. Eerst naar de Safeway om ijsblokjes te halen en een grote fles jus d'orange. Alles gaat weer de koelbox is en daarna even tanken. Rond 8:45am gaat de reis dan verder richting Highway 98. Even later gaat het linksaf de highway 98 op richting Junction met Highway 160. In het begin is dit een erg saai stuk weg. Daarna verandert dat langzaam.
Dan gaat het via de Highway 160 verder naar Kayenta. Hier zal ik overnachten in het Holiday Inn Monument Valley. Ik ben er om 10:30am dat is dus nog veel te vroeg om in te checken. Ik ga via de Highway 163 verder richting Monument Valley. Rond 11:00am arriveer ik bij Monument Valley. Maar ik besluit eerst door te gaan naar Mexican Hat. Dit ligt verder noorderlijke langs de Hwy 163. Ik rij een stukje de weg op naar Mexican Hat en maak wat foto's van deze raar uitziende rots.
Ik ben ondertussen weer in Utah en ga verder over de Hwy 163 tot de splitsing met de SR-261. Ik ga linksaf de SR-261 op. Direct bij het begin van de weg wordt al gewaarschuwd dat er na 6 mile een stuk gravel road komt van 3 mile met steile klim en scherpe switchbacks. Dus deze weg is niet geschikt voor RV's en Trailers. Maar ik ga vandaag maar een stukje via deze weg. Morgen zal ik die steile en scherpe switchbacks rijden richting Natural Bridges National Monument.
Vandaag ga ik naar rond 1mile linksaf richting Gooseneck State Park. Hier heb je een hele mooi uitzicht over een aantal bochten in de San Juan rivier. Het is een prachtig uitzicht maar heel moeilijk om alles op een foto te krijgen het zijn vier 180 graden bochten die de rivier hier maakt. Na de foto's gemaakt te hebben ga ik terug naar Monument Valley. Ik kom er rond 1:00pm aan betaal de entree $5 en rij naar het visitor center. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht over Monument Valley. Het uitzicht is echt prachtig. NU kan ik me goed voorstellen dat ze hier verschillende Western films hebben opgenomen. Het is echt mooi.
Ik besluit ook de 17 mile drive door Monument Valley te rijden. Dit is een onverharde weg en is dus 17 mile lang. In principe is deze weg ook met een gewone auto te doen. Maar met mijn TrailBlazer moet dit echt een makkie zijn. Ze geven aan dat het 1,5 tot 2 uur duurt deze weg. Rond 1:15pm begin ik aan de 17 mile drive. Het begint al direct goed, rotsachtige ondergrond veel keien en grote gaten en de weg gaat bochtig naar beneden. Je wordt wel behoorlijk door elkaar geschud. Maar dit is het echte werk. Heerlijk. Maar het gaat echt langzaam en er zijn veel teggenliggers waar je rekening mee moet houden. Onderweg een aantal malen stoppen om foto's te maken. Dan buig ik af richting John Ford's Viewpoint. Hier is het behoorlijk zandig enorme stofwolk achter me. Het is van de losse zand maar ik merk er niks van. Vaart er in houden en er door. Vanaf het viewpoint heb je een goed uitzicht op de Three Sisters en aan de andere kant een rots waarop een cowboy op zijn paard zit met de mooie bergen op de achtergrond is net een plaatje uit een van die oude cowboy films, mooi. Dan weer terug naar de 17 mile drive en vanaf dit punt gaat het als eenrichtings weg verder. Nu hoef je geen rekening meer te houden met teggenligger. Maar het blijft hobbelig en grote gaten in de weg. Sommige kun je gewoon niet omheen, dus dan er maar gewoon doorheen. Met mijn karretje is dat eigenlijk ook geen groot probleem. Maar ik zie me dit niet doen met een gewoon personenauto. Het gaat nog via een aantal heel mooie viewpoint verder. Na een tijdje kom ik weer bij het John Ford's Viewpoint uit en hier gaat het dan weer terug richting begin van 17 mile drive. Nu gaat het weer bochtig berg op en over vooral rotsen. Maar ook dit is helemaal geen. Boven aangekomen ben ik weer terug op de parkeerplaats.
Dit was een echt gave rit en ik heb er 1,5 uur over gedaan. Dat is dus niet slecht. Dit was echt cool. Mijn mijn auto is nu wel een beetje rood geworden van al dat stof. Zo ziet mijn auto er nu uit na 25 dagen en de 17 mile drive door Monument Valley. Nu moet die echt gewassen worden. Het is nu rond 2:45pm maar omdat ik in Navajo gebied zit is het nu eigenlijk 3:45pm. Ze hebben hier 1 uur tijdsverschil met de rest van Arizona. Raar maar het is nu eenmaal zo. Klok maar een uurtje vooruit gezet en toen terug richting het hotel terug naar Kayenta. Ik check in en ga naar mijn kamer. Ziet er goed uit alleen geen koelkast, jammer. Dan moet ik maar gekoeld bier gaan halen. Naast het hotel ligt een tankstation met Food-Market en ik ga er naar binnen. Maar ze verkopen er geen bier. Nou dan maar eens kijken bij het volgende tankstations en hier weer hetzelfde. Alles behalve bier. Shit nu word me iets duidelijk. Iets wat ik helemaal vergeten was. Het Navajo gebied is een "droog gebied". Dat betekent er mag geen alcohol verkocht worden. Nu ben ik natuurlijk niet van gisteren en ik heb nog een klein voorraadje aan blikjes van gisteren over. Die heb ik natuurlijk weer mooi ingepakt en mee genomen. Maar ze hebben dus al de hele dag achter in de auto gelegen. Dat voorraadje neem ik dus maar mee naar de kamer. De blikjes zijn nog behoorlijk koel dat valt dus nog mee. Als eerst dan maar even de wasbak vol gooien met ijsblokjes en daar het bier in koelen. Je moet toch wat of niet. Zo heb ik dus toch nog koud bier vanavond. Het is genoeg. Rond 7:00pm ga ik even eten in het restaurant. Ik neem vandaag "Fried Chicken" en smaakt goed maar er zit veel te veel friet bij, dat kan ik nooit op. Het is een halve kip in stukken en ik haal er de beste stukken vlees uit. Rond 7:30pm ga ik terug naar de kamer en kijk nog wat TV. Ik tik dit verslag in en download de foto's van de camera. Ik boek nog even een kaartje voor de treinreis die ik aanstaande maandag ga doen in Durango. Deze gaat van Durango naar Silverton en weer terug. Ik hoop dat het dan goed weer is. Het schijnt een heel mooie trip te zijn. Ik zie het wel. Ik moet nu nog een of twee hotels in Denver boeken voor het laatste stuk van mijn reis. Oorspronkelijk zou ik tussen Durango en Denver nog een keer overnachten in Pueblo. Maar dat zie ik eigenlijk niet echt zitten. ik kan dan beter doorrijden naar Denver. Daarna weer TV kijken en dan val ik vanzelf wel in slaap. Nog even als informatie ik heb nu al drie dagen geen netwerk op mijn GSM dus ik kan niet bellen met thuis. Maar maak jullie geen zorgen met mij gaat het goed. Ik hoop met jullie ook.
Dan gaat het via de Highway 160 verder naar Kayenta. Hier zal ik overnachten in het Holiday Inn Monument Valley. Ik ben er om 10:30am dat is dus nog veel te vroeg om in te checken. Ik ga via de Highway 163 verder richting Monument Valley. Rond 11:00am arriveer ik bij Monument Valley. Maar ik besluit eerst door te gaan naar Mexican Hat. Dit ligt verder noorderlijke langs de Hwy 163. Ik rij een stukje de weg op naar Mexican Hat en maak wat foto's van deze raar uitziende rots.
Ik ben ondertussen weer in Utah en ga verder over de Hwy 163 tot de splitsing met de SR-261. Ik ga linksaf de SR-261 op. Direct bij het begin van de weg wordt al gewaarschuwd dat er na 6 mile een stuk gravel road komt van 3 mile met steile klim en scherpe switchbacks. Dus deze weg is niet geschikt voor RV's en Trailers. Maar ik ga vandaag maar een stukje via deze weg. Morgen zal ik die steile en scherpe switchbacks rijden richting Natural Bridges National Monument.
Vandaag ga ik naar rond 1mile linksaf richting Gooseneck State Park. Hier heb je een hele mooi uitzicht over een aantal bochten in de San Juan rivier. Het is een prachtig uitzicht maar heel moeilijk om alles op een foto te krijgen het zijn vier 180 graden bochten die de rivier hier maakt. Na de foto's gemaakt te hebben ga ik terug naar Monument Valley. Ik kom er rond 1:00pm aan betaal de entree $5 en rij naar het visitor center. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht over Monument Valley. Het uitzicht is echt prachtig. NU kan ik me goed voorstellen dat ze hier verschillende Western films hebben opgenomen. Het is echt mooi.
Ik besluit ook de 17 mile drive door Monument Valley te rijden. Dit is een onverharde weg en is dus 17 mile lang. In principe is deze weg ook met een gewone auto te doen. Maar met mijn TrailBlazer moet dit echt een makkie zijn. Ze geven aan dat het 1,5 tot 2 uur duurt deze weg. Rond 1:15pm begin ik aan de 17 mile drive. Het begint al direct goed, rotsachtige ondergrond veel keien en grote gaten en de weg gaat bochtig naar beneden. Je wordt wel behoorlijk door elkaar geschud. Maar dit is het echte werk. Heerlijk. Maar het gaat echt langzaam en er zijn veel teggenliggers waar je rekening mee moet houden. Onderweg een aantal malen stoppen om foto's te maken. Dan buig ik af richting John Ford's Viewpoint. Hier is het behoorlijk zandig enorme stofwolk achter me. Het is van de losse zand maar ik merk er niks van. Vaart er in houden en er door. Vanaf het viewpoint heb je een goed uitzicht op de Three Sisters en aan de andere kant een rots waarop een cowboy op zijn paard zit met de mooie bergen op de achtergrond is net een plaatje uit een van die oude cowboy films, mooi. Dan weer terug naar de 17 mile drive en vanaf dit punt gaat het als eenrichtings weg verder. Nu hoef je geen rekening meer te houden met teggenligger. Maar het blijft hobbelig en grote gaten in de weg. Sommige kun je gewoon niet omheen, dus dan er maar gewoon doorheen. Met mijn karretje is dat eigenlijk ook geen groot probleem. Maar ik zie me dit niet doen met een gewoon personenauto. Het gaat nog via een aantal heel mooie viewpoint verder. Na een tijdje kom ik weer bij het John Ford's Viewpoint uit en hier gaat het dan weer terug richting begin van 17 mile drive. Nu gaat het weer bochtig berg op en over vooral rotsen. Maar ook dit is helemaal geen. Boven aangekomen ben ik weer terug op de parkeerplaats.
Dit was een echt gave rit en ik heb er 1,5 uur over gedaan. Dat is dus niet slecht. Dit was echt cool. Mijn mijn auto is nu wel een beetje rood geworden van al dat stof. Zo ziet mijn auto er nu uit na 25 dagen en de 17 mile drive door Monument Valley. Nu moet die echt gewassen worden. Het is nu rond 2:45pm maar omdat ik in Navajo gebied zit is het nu eigenlijk 3:45pm. Ze hebben hier 1 uur tijdsverschil met de rest van Arizona. Raar maar het is nu eenmaal zo. Klok maar een uurtje vooruit gezet en toen terug richting het hotel terug naar Kayenta. Ik check in en ga naar mijn kamer. Ziet er goed uit alleen geen koelkast, jammer. Dan moet ik maar gekoeld bier gaan halen. Naast het hotel ligt een tankstation met Food-Market en ik ga er naar binnen. Maar ze verkopen er geen bier. Nou dan maar eens kijken bij het volgende tankstations en hier weer hetzelfde. Alles behalve bier. Shit nu word me iets duidelijk. Iets wat ik helemaal vergeten was. Het Navajo gebied is een "droog gebied". Dat betekent er mag geen alcohol verkocht worden. Nu ben ik natuurlijk niet van gisteren en ik heb nog een klein voorraadje aan blikjes van gisteren over. Die heb ik natuurlijk weer mooi ingepakt en mee genomen. Maar ze hebben dus al de hele dag achter in de auto gelegen. Dat voorraadje neem ik dus maar mee naar de kamer. De blikjes zijn nog behoorlijk koel dat valt dus nog mee. Als eerst dan maar even de wasbak vol gooien met ijsblokjes en daar het bier in koelen. Je moet toch wat of niet. Zo heb ik dus toch nog koud bier vanavond. Het is genoeg. Rond 7:00pm ga ik even eten in het restaurant. Ik neem vandaag "Fried Chicken" en smaakt goed maar er zit veel te veel friet bij, dat kan ik nooit op. Het is een halve kip in stukken en ik haal er de beste stukken vlees uit. Rond 7:30pm ga ik terug naar de kamer en kijk nog wat TV. Ik tik dit verslag in en download de foto's van de camera. Ik boek nog even een kaartje voor de treinreis die ik aanstaande maandag ga doen in Durango. Deze gaat van Durango naar Silverton en weer terug. Ik hoop dat het dan goed weer is. Het schijnt een heel mooie trip te zijn. Ik zie het wel. Ik moet nu nog een of twee hotels in Denver boeken voor het laatste stuk van mijn reis. Oorspronkelijk zou ik tussen Durango en Denver nog een keer overnachten in Pueblo. Maar dat zie ik eigenlijk niet echt zitten. ik kan dan beter doorrijden naar Denver. Daarna weer TV kijken en dan val ik vanzelf wel in slaap. Nog even als informatie ik heb nu al drie dagen geen netwerk op mijn GSM dus ik kan niet bellen met thuis. Maar maak jullie geen zorgen met mij gaat het goed. Ik hoop met jullie ook.
donderdag, september 06, 2007
Dag 24: 6 september 2007 Page
Ook vandaag kon ik weer eens uitslapen, maar ja de buren naast me wilden waarschijnlijk vroeg op pad en hun kinderen waren aan vroeg door de kamer aan het hollen en schreeuwen. Dus ik word al rond 7:00am wakker. Echt slapen lukt daarna niet meer echt. Rond 8:15am sta ik mar op en kijk eerst even wat op internet. Ik heb gisteren een plaats gereserveerd op Antelope Slot Canyon Tour en ik zie nu vanmorgen de besetiging ervan. De tour begint om 11:30am. Dus ik heb tijd genoeg. Ga dan eerst rustig douchen en ruim dan de spullen een beetje op.
Rond 9:15am rijd ik naar het tourburo het is maar een klein stukje van het hotel. Ik betaal hier voor het ticket en ik moet om 11:15am daar zijn dan vertrekt de tour. Ik besluit nog even naar de Glen Canyon Dam te rijden en maak er nog wat foto's. Dan ga ik rond 10:15am weer terug naar het hotel en op mijn kamer kijk ik nog wat TV. Rond 11:00am loop ik dat klein stukje van het hotel naar het buro van de tour-opeator. Er wachten al een hele hoop mensen voor de tour van 11:30am. Dit is de meeste gewilde tour omdat je dan rond het middaguur, wanneer de zon op zijn hoogste punt staat in de canyon bent. Rond 11:15am wordt iedereen op een stuk of 4 grote pickup's met daarop 2 banken in de lengte van de auto, gepropt en begint de reis. De gids vertelt nog dat de eerste 10 minuten over normale weg gaan en daarna 10 minuten over unpaved weg. Nou dat laatste stuk kun je echt geen weg noemen. Het is het rivierbed van rivier die alleen water heeft als het flink regent. Je kunt wel zien dat er niet lang geleden water heeft gestroomd.
Na 20 minuten komen we aan bij de ingang van de canyon. Iedereen moet bij de chauffeur van de truck blijven waar die mee gekomen is. Zo wordt iedereen in groepjes ingedeeld die na elkaar de canyon in gaan. De groepen worden een beetje uit elkaar gehouden zodat iedereen de kans krijgt ook genoeg foto's te maken. Dit hebben de Indianen dan wel eens goed geregeld. Dan ga je een canyon in die behoorlijk smal is het is echt mooi en de lichtinval is nu echt heel prachtig. Aan het begin is de canyon nog breed daarna wordt de canyon steeds smaller. Maar het wordt ook steeds mooier. Ik maak een heleboel foto's. Maar omdat geadviseerd wordt geen flitser te gebruiken zijn er toch een aantal foto's die een beetje wazig zijn. Omdat de sluitertijd langer wordt en je kunt het fototoestel niet zolang stil houden. Nou ik zie wel wat het word. De lengte van de canyon is ongeveer 1 km, de gidsen stoppen op verschillende punten en geven dan tips van waar je de mooiste foto's kunt maken. Als iedereen in de groep zijn foto's gemaakt heeft gaat het verder. Ik neem een hele hoop foto's en je verliest een beetje het gevoel voor tijd. Het is echt schitterend. Na een tijdje kom je dan aan het einde van de slot canyon hier sta je weer in een groot open terrein. De gids verteld nog dat het 3 weken geleden flink geregend heeft hier en dat de canyon voor een dag gesloten was. Aan de bovenkant van canyon wordt het water dan opgestuwd en door de smalle canyon geperst. Je kunt nog zien hoe hoog het water toen aan deze kant stond. Ik schat zeker wel een meter of 5 hoog. Deze laatste flush heeft weer rond de 1,5 meter van de canyonbodem naar buiten gespoeld. Daarna kun je op je eigen tempo terug lopen naar het begin van de canyon. Iedereen moet om 12:45am weer bij de truck zijn. Ik loop op mijn gemak terug en maak nog een paar foto's weer uit een andere hoek. Dit is zijn geld en de tijd echt wel waard. Hier kom ik nog eens terug en dan voor de fototour. Dan heb je meer tijd en zijn er minder mensen. Goed rond 12:35pm sta ik weer aan het begin van de canyon. En rond 12:45am wordt het vee weer ingeladen en gaat het terug naar Page.
Rond 1:15pm zijn we weer terug bij het buro van de tour-operator. Ik loop op mijn gemak terug naar het hotel het is al weer lekker warm, maar niet zo heet als de afgelopen dagen. Ik besluit voor de rest van de dag rustig aan te doen. Ik ga naar mijn kamer en begin met mijn verslag van vandaag. Tegen 6:30pm loop ik van het hotel naar het Strombolli's Restaurant hier eet ik weer een heerlijke pasta. Het is weer beter als gisteravond. Rond 8:00pm loop ik terug naar het hotel en zet deze dag online, daarna nog even TV kijken en dan lekker slapen. Morgen vroeg op word weer een lange dag morgen.
Rond 9:15am rijd ik naar het tourburo het is maar een klein stukje van het hotel. Ik betaal hier voor het ticket en ik moet om 11:15am daar zijn dan vertrekt de tour. Ik besluit nog even naar de Glen Canyon Dam te rijden en maak er nog wat foto's. Dan ga ik rond 10:15am weer terug naar het hotel en op mijn kamer kijk ik nog wat TV. Rond 11:00am loop ik dat klein stukje van het hotel naar het buro van de tour-opeator. Er wachten al een hele hoop mensen voor de tour van 11:30am. Dit is de meeste gewilde tour omdat je dan rond het middaguur, wanneer de zon op zijn hoogste punt staat in de canyon bent. Rond 11:15am wordt iedereen op een stuk of 4 grote pickup's met daarop 2 banken in de lengte van de auto, gepropt en begint de reis. De gids vertelt nog dat de eerste 10 minuten over normale weg gaan en daarna 10 minuten over unpaved weg. Nou dat laatste stuk kun je echt geen weg noemen. Het is het rivierbed van rivier die alleen water heeft als het flink regent. Je kunt wel zien dat er niet lang geleden water heeft gestroomd.
Na 20 minuten komen we aan bij de ingang van de canyon. Iedereen moet bij de chauffeur van de truck blijven waar die mee gekomen is. Zo wordt iedereen in groepjes ingedeeld die na elkaar de canyon in gaan. De groepen worden een beetje uit elkaar gehouden zodat iedereen de kans krijgt ook genoeg foto's te maken. Dit hebben de Indianen dan wel eens goed geregeld. Dan ga je een canyon in die behoorlijk smal is het is echt mooi en de lichtinval is nu echt heel prachtig. Aan het begin is de canyon nog breed daarna wordt de canyon steeds smaller. Maar het wordt ook steeds mooier. Ik maak een heleboel foto's. Maar omdat geadviseerd wordt geen flitser te gebruiken zijn er toch een aantal foto's die een beetje wazig zijn. Omdat de sluitertijd langer wordt en je kunt het fototoestel niet zolang stil houden. Nou ik zie wel wat het word. De lengte van de canyon is ongeveer 1 km, de gidsen stoppen op verschillende punten en geven dan tips van waar je de mooiste foto's kunt maken. Als iedereen in de groep zijn foto's gemaakt heeft gaat het verder. Ik neem een hele hoop foto's en je verliest een beetje het gevoel voor tijd. Het is echt schitterend. Na een tijdje kom je dan aan het einde van de slot canyon hier sta je weer in een groot open terrein. De gids verteld nog dat het 3 weken geleden flink geregend heeft hier en dat de canyon voor een dag gesloten was. Aan de bovenkant van canyon wordt het water dan opgestuwd en door de smalle canyon geperst. Je kunt nog zien hoe hoog het water toen aan deze kant stond. Ik schat zeker wel een meter of 5 hoog. Deze laatste flush heeft weer rond de 1,5 meter van de canyonbodem naar buiten gespoeld. Daarna kun je op je eigen tempo terug lopen naar het begin van de canyon. Iedereen moet om 12:45am weer bij de truck zijn. Ik loop op mijn gemak terug en maak nog een paar foto's weer uit een andere hoek. Dit is zijn geld en de tijd echt wel waard. Hier kom ik nog eens terug en dan voor de fototour. Dan heb je meer tijd en zijn er minder mensen. Goed rond 12:35pm sta ik weer aan het begin van de canyon. En rond 12:45am wordt het vee weer ingeladen en gaat het terug naar Page.
Rond 1:15pm zijn we weer terug bij het buro van de tour-operator. Ik loop op mijn gemak terug naar het hotel het is al weer lekker warm, maar niet zo heet als de afgelopen dagen. Ik besluit voor de rest van de dag rustig aan te doen. Ik ga naar mijn kamer en begin met mijn verslag van vandaag. Tegen 6:30pm loop ik van het hotel naar het Strombolli's Restaurant hier eet ik weer een heerlijke pasta. Het is weer beter als gisteravond. Rond 8:00pm loop ik terug naar het hotel en zet deze dag online, daarna nog even TV kijken en dan lekker slapen. Morgen vroeg op word weer een lange dag morgen.
woensdag, september 05, 2007
Dag 23: 5 september 2007 Grand Canyon naar Page
Ik wilde eigenlijk een beetje uitslapen had de wekker pas op 8:00am gezet, maar rond 6:00am word ik al wakker door de helicopters en vliegtuigen die richting Grand Canyon vliegen om de zonsopgang mee te maken denken ik. Rond 7:40am sta ik op doe even douchen en ruim dan alles rustig op en pak weer alles in. Ik heb tijd genoeg. Rond 8:45am check ik uit en ga ik eerst naar het IMAX theater. Hier is een IMAX film te zien over Grand Canyon gemaakt door Discovery Channel. De eerste volgende film begint om 9:30am. Ik koop een kaartje en krijg nog wat korting omdat ik in het BW heb overnacht. Het duurt dus nog even voordat de film begint.
Om precies 9:30am begint de film echt mooi zo'n IMAX film en af en toe is net of je zelf in een helicopter zit en door de Grand Canyon vliegt. Dit wil ik toch ook nog wel eens doen. Een helicoptervlucht door Grand Canyon. De film duurt 35 minuten dus even na 10:00am ga ik weer naar mijn auto. Dan eerst naar de tegenover gelegen winkel om wat te drinken te halen en ijsblokjes. Na alles weer in de koelbox te hebben gedaan gaat het weer het park in. Deze keer neem ik de oostroute richting Desert View. Onderweg zijn er verschillende punten waar ik stop en foto's maak en geniet van het uitzicht. Echt mooi. Als laatste stop ik bij Desert View en ook hier weer hele mooi uitzicht op Grand Canyon.Hier tank ik ook even, voor de zekerheid en dan gaat de reis verder naar Page waar ik vandaag en morgen zal overnachten. Onderweg zijn nog een aantal mooie uitzichtpunten waar ik stop en foto's maak. Romd 3:00pm kom ik in Page aan. Omdat het nog te vroeg is om in het hotel in te checken, denk ik. Later zie dat je al kunt inchecken vanaf 3:00pm. Maar goed ik ga eerst naar de Glen Canyon Dam. Hier ga ik eerst na het Visitor Center. Een tour naar de dam doe ik vandaag niet, misschien morgen. Ik kijk er wat rond en loop dan een stuk over de brug die hier over de Colorado gaat en maak wat foto's. Mooi uitzicht heb je hier op de dam. Daarna ga ik een stukje verder richting Kanab en kom ik uit bij Wahweap Point een stukje off-road rijden en ik heb een geweldig uitzicht op Lake Powell en de Glen Canyon Dam. En op Wahweap Marina waar al de boten liggen die over Lake Powell varen. Je kunt hier wel goed zien dat het waterniveau erg laag is. Het is veel hoger geweest vroeger. Ja er wordt te veel water verbruikt stroom afwaarts. Daarna ga ik weer terug naar het hotel en check ik in. En breng mijn koffer naar de kamer. Rond 7:00pm ga ik aan de overkant van het hotel eten. Ja dit is weer typisch amerikaans, veel te veel dus. Rond 8:00pm ben ik weer op mijn kamer en tik dit verslag in. Daarna kijk ik nog wat TV en ga lekker slapen.
Om precies 9:30am begint de film echt mooi zo'n IMAX film en af en toe is net of je zelf in een helicopter zit en door de Grand Canyon vliegt. Dit wil ik toch ook nog wel eens doen. Een helicoptervlucht door Grand Canyon. De film duurt 35 minuten dus even na 10:00am ga ik weer naar mijn auto. Dan eerst naar de tegenover gelegen winkel om wat te drinken te halen en ijsblokjes. Na alles weer in de koelbox te hebben gedaan gaat het weer het park in. Deze keer neem ik de oostroute richting Desert View. Onderweg zijn er verschillende punten waar ik stop en foto's maak en geniet van het uitzicht. Echt mooi. Als laatste stop ik bij Desert View en ook hier weer hele mooi uitzicht op Grand Canyon.Hier tank ik ook even, voor de zekerheid en dan gaat de reis verder naar Page waar ik vandaag en morgen zal overnachten. Onderweg zijn nog een aantal mooie uitzichtpunten waar ik stop en foto's maak. Romd 3:00pm kom ik in Page aan. Omdat het nog te vroeg is om in het hotel in te checken, denk ik. Later zie dat je al kunt inchecken vanaf 3:00pm. Maar goed ik ga eerst naar de Glen Canyon Dam. Hier ga ik eerst na het Visitor Center. Een tour naar de dam doe ik vandaag niet, misschien morgen. Ik kijk er wat rond en loop dan een stuk over de brug die hier over de Colorado gaat en maak wat foto's. Mooi uitzicht heb je hier op de dam. Daarna ga ik een stukje verder richting Kanab en kom ik uit bij Wahweap Point een stukje off-road rijden en ik heb een geweldig uitzicht op Lake Powell en de Glen Canyon Dam. En op Wahweap Marina waar al de boten liggen die over Lake Powell varen. Je kunt hier wel goed zien dat het waterniveau erg laag is. Het is veel hoger geweest vroeger. Ja er wordt te veel water verbruikt stroom afwaarts. Daarna ga ik weer terug naar het hotel en check ik in. En breng mijn koffer naar de kamer. Rond 7:00pm ga ik aan de overkant van het hotel eten. Ja dit is weer typisch amerikaans, veel te veel dus. Rond 8:00pm ben ik weer op mijn kamer en tik dit verslag in. Daarna kijk ik nog wat TV en ga lekker slapen.
Dag 22: 4 september 2007 Scottsdale naar Grand Canyon
Deze dag begint weer om 8:00am dan eerst onder de douche en dan alles inpakken, koffer naar de auto gebracht en toen even uitgecheckt. Om 9:00am gaat het richting noorden en ik verlaat Phoenix weer. Dan gaat het via de I-17 verder richting Flagstaff. Onderweg stop ik nog om even naar Montezuma Castle National Moment. Het ligt op de route dus dat is geen probleem. Rond 10:30am kom ik er aan. Het is maar een klein park. Er is alleen maar een oude ruine te zien in een rotswand. Dit heb ik snel gezien en ik vertrek dan weer na 15 minuten en ga ik weer richting I-17. En gaat de reis verder naar Flagstaff. Ik stop nog een keer om te tanken.
Net na Flagstaff ga ik rechtsaf over de I-40 richting oosten. Ik wil graag naar Meteor Crater. Dit is wel een omweg van 40 mile heen en weer 40 mile terug. Maar goed ik wil het graag zien.
Rond 12:00am kom ik er aan. Onderweg donkere wolken en af en toe een druppel regen. Ik parkeer mijn auto en loop naar het visitor center. En weer een paar dikke regendruppels, maar niet echt regen. Ik koop een kaartje en ga naar binnen. Om 12:30am begint een film over het ontstaan van de krater. Ik kijk wat in het museum rond en ga net voor 12:30am naar het theater. Ik kijk hier naar de film over het ontstaan van de krater en deze duurt 20 minuten.
Daarna ga ik naar buiten. Het Visitor Center ligt precies op de rand van de krater. Ik kijk er wat rond en maak de nodige foto's. Het is echt indrukwekkend. Een krater met een diameter van 1,2 km en het diepste punt rond 170 meter. Er zijn verschillende punten vanwaar je de krater kunt bekijken. Als ik terug gaat begint het te onweren. Het is nog onschuldig. Ik loop terug naar de auto en rond 1:15pm gaat de reis weer verder. Eerst weer terug over de I-40 tot Flagstaff.
En dan gat het verder richting Grand Canyon. Rond 3:00pm kom in in Tusayan direct bij de ingang van Grand Canyon National Park. Ik check in in het BestWestern Grand Canyon Squire Inn. Na een half uurtje ga ik verder naar Grand Canyon.
Ik ga het park binnen via de zuidingang en omdat ik een pas heb kan ik mooi rechts langs de wachtende auto's en ben zo in het park. Toch lekker makkelijk zo'n pas. Vooral in de drukke parks zoals dit er een is. Ik rij naar Grand Canyon en ik vind nog net een parkeerplaats bij Mather Point. Dat is geluk heb ik had al gelezen dat deze al vroeg op de dag vol. Ik pak mijn camera en loop naar de rand van de Grand Canyon. Nou wat je op dat moment ziet is werkelijk fantastisch en mijn adem stokt. Mijn hemel wat is dit mooi. Er zijn geen woorden voor om dit te beschrijven, zelfs een foto kan niet weergeven hoe indrukwekkend dit is. Ik loop een stukje langs de rim van hieruit en maak overal foto's en geniet van het werkelijk fantastische uitzicht.
Ik wil graag zonsondergang meemaken in Grand Canyon. Maar dan moet je vroeg een goed plekje hebben. Ik loop eerst na het Visitor Center wat dit bij Mather Point ligt. Hier staat aangegeven dat sunset vandaag om 6:52pm zal zijn. Ik hoor nog dat een ranger tegen iemand zegt het beste punt om deze tijd van het jaar de zonsondergang te zien is Hopi Point. Dus daar moet ik naar toe. Nu ligt Hopi Point in een stuk van het park waar je niet met de auto mag komen.
Er rijden verschillende busshuttles door het park. 3 verschillende je hebt er de Village Route, Blue Shuttle die door het dorp rijd langs alle hotels, lodges en parkeerplaatsen die er liggen. Rondje duurt 60 minuten. Dan heb je de Red Shuttle, Hermits Rest Route, die ook bij Hopi Overlook Point stopt. Rondje van deze shuttle duurt 75 minuten. Dan heb je nog een Green Shuttle maar die is niet interessant nu, die doet de oostkant van het park aan. De shuttles rijden om de 12 tot 15 minuten. Rond 5:30pm ga ik met de Blue Shuttle richting het punt waar deze aansluit op de Red Shuttle. Hier moet ik overstappen en even wachten tot de volgende shuttle komt. Ik neem de Red Shuttle en na 3 haltes stap ik even uit om bij Powell Point wat foto's te maken. Heel mooi ook hier weer en vooral nu de zon wat lager staat. Van Powell Point is het rond 0,5 km lopen langs de rim naar Hopi Point. Ik besluit dit te doen en onderweg genieten van het uitzicht. Rond 6:00pm kom ik bij Hopi Point uit en het is er al behoorlijk druk. Jeetje en er komen er nog meer. Ik zoek snel een goed plaatsje aan de rand van de afgrond, wel met een hek er langs dus het is niet gevaarlijk. Prachtig uitzicht. Alleen het is nogal bewolkt ik hoop dat de zonsondergang goed te zien.
Door de steeds lager stand van de zon veranderen de kleuren in de canyon voortdurend dit is echt geweldig. En dan na lang wachten gaat de zon om 6:52pm onder is echt mooi. Ik hoop alleen dat de foto's ook zo goed zijn. Direct als de zon onder is ga ik naar de halte van de shuttle. Er zijn hier ontzettend veel mensen en die willen allemaal met de shuttle weer terug. De eerste shuttle die er komt kan ik gelukkig nemen. Je wordt hier als sardientjes in een blik in de bus geperst. Dan gaat het richting overstapplaats van de Blue Shuttle. Hier moet ik 10 minuten wachten en dan de volgende bus in. Nu maakt deze dus wel een heel rondje door het dorp en uiteindelijk kom ik weer bij het Visitor Center uit. Ik stap hier uit en loop naar de parkeerplaats bij Mather Point. Het is ondertussen echt donker geworden en donker is echt donker hier. Een stuk langs het Visitor Center is nog verlicht, maar dan moet ik echt in het donker mijn weg zien te vinden naar de parkeerplaats. Dit gaat goed en even later ben ik weer bij mijn auto. Daarna weer terug naar het hotel. Ik kom er rond 8:30pm aan. Ik heb honger en besluit toch maar wat te gaan eten. In het hotel heb je de keus tussen een diner buffet of een restaurant a la carte.
Wat het dinnerbuffet vandaag heeft staat mij niet aan dus besluit ik maar naar het Corona Restaurant te gaan. Ik krijg er een tafel en het ziet er goed uit. Dit is echt luxe zeg. Complete gedekte tafel met wijnglazen en stoffen servetten. Dit ziet er goed uit. Is niet de fastfood style van USA. Ik neem een stuk gegrilde zalm met meriekswortelsaus en groente. Het gaat ook niet zo snel hier, zoals ik de laatste tijd gewend ben. Na een tijdje komt het eten. Een behoorlijk stuk
zalmfilet. En natuurlijk ik krijg het weer niet op. Net voor 10:00pm ben ik klaar en heb ik afgerekend. Ik ga terug naar mijn kamer. Ik heb geen zin meer om het verslag van vandaag te maken. Ik kijk nog wat TV en ga om 10:30pm naar bed.
Net na Flagstaff ga ik rechtsaf over de I-40 richting oosten. Ik wil graag naar Meteor Crater. Dit is wel een omweg van 40 mile heen en weer 40 mile terug. Maar goed ik wil het graag zien.
Rond 12:00am kom ik er aan. Onderweg donkere wolken en af en toe een druppel regen. Ik parkeer mijn auto en loop naar het visitor center. En weer een paar dikke regendruppels, maar niet echt regen. Ik koop een kaartje en ga naar binnen. Om 12:30am begint een film over het ontstaan van de krater. Ik kijk wat in het museum rond en ga net voor 12:30am naar het theater. Ik kijk hier naar de film over het ontstaan van de krater en deze duurt 20 minuten.
Daarna ga ik naar buiten. Het Visitor Center ligt precies op de rand van de krater. Ik kijk er wat rond en maak de nodige foto's. Het is echt indrukwekkend. Een krater met een diameter van 1,2 km en het diepste punt rond 170 meter. Er zijn verschillende punten vanwaar je de krater kunt bekijken. Als ik terug gaat begint het te onweren. Het is nog onschuldig. Ik loop terug naar de auto en rond 1:15pm gaat de reis weer verder. Eerst weer terug over de I-40 tot Flagstaff.
En dan gat het verder richting Grand Canyon. Rond 3:00pm kom in in Tusayan direct bij de ingang van Grand Canyon National Park. Ik check in in het BestWestern Grand Canyon Squire Inn. Na een half uurtje ga ik verder naar Grand Canyon.
Ik ga het park binnen via de zuidingang en omdat ik een pas heb kan ik mooi rechts langs de wachtende auto's en ben zo in het park. Toch lekker makkelijk zo'n pas. Vooral in de drukke parks zoals dit er een is. Ik rij naar Grand Canyon en ik vind nog net een parkeerplaats bij Mather Point. Dat is geluk heb ik had al gelezen dat deze al vroeg op de dag vol. Ik pak mijn camera en loop naar de rand van de Grand Canyon. Nou wat je op dat moment ziet is werkelijk fantastisch en mijn adem stokt. Mijn hemel wat is dit mooi. Er zijn geen woorden voor om dit te beschrijven, zelfs een foto kan niet weergeven hoe indrukwekkend dit is. Ik loop een stukje langs de rim van hieruit en maak overal foto's en geniet van het werkelijk fantastische uitzicht.
Ik wil graag zonsondergang meemaken in Grand Canyon. Maar dan moet je vroeg een goed plekje hebben. Ik loop eerst na het Visitor Center wat dit bij Mather Point ligt. Hier staat aangegeven dat sunset vandaag om 6:52pm zal zijn. Ik hoor nog dat een ranger tegen iemand zegt het beste punt om deze tijd van het jaar de zonsondergang te zien is Hopi Point. Dus daar moet ik naar toe. Nu ligt Hopi Point in een stuk van het park waar je niet met de auto mag komen.
Er rijden verschillende busshuttles door het park. 3 verschillende je hebt er de Village Route, Blue Shuttle die door het dorp rijd langs alle hotels, lodges en parkeerplaatsen die er liggen. Rondje duurt 60 minuten. Dan heb je de Red Shuttle, Hermits Rest Route, die ook bij Hopi Overlook Point stopt. Rondje van deze shuttle duurt 75 minuten. Dan heb je nog een Green Shuttle maar die is niet interessant nu, die doet de oostkant van het park aan. De shuttles rijden om de 12 tot 15 minuten. Rond 5:30pm ga ik met de Blue Shuttle richting het punt waar deze aansluit op de Red Shuttle. Hier moet ik overstappen en even wachten tot de volgende shuttle komt. Ik neem de Red Shuttle en na 3 haltes stap ik even uit om bij Powell Point wat foto's te maken. Heel mooi ook hier weer en vooral nu de zon wat lager staat. Van Powell Point is het rond 0,5 km lopen langs de rim naar Hopi Point. Ik besluit dit te doen en onderweg genieten van het uitzicht. Rond 6:00pm kom ik bij Hopi Point uit en het is er al behoorlijk druk. Jeetje en er komen er nog meer. Ik zoek snel een goed plaatsje aan de rand van de afgrond, wel met een hek er langs dus het is niet gevaarlijk. Prachtig uitzicht. Alleen het is nogal bewolkt ik hoop dat de zonsondergang goed te zien.
Door de steeds lager stand van de zon veranderen de kleuren in de canyon voortdurend dit is echt geweldig. En dan na lang wachten gaat de zon om 6:52pm onder is echt mooi. Ik hoop alleen dat de foto's ook zo goed zijn. Direct als de zon onder is ga ik naar de halte van de shuttle. Er zijn hier ontzettend veel mensen en die willen allemaal met de shuttle weer terug. De eerste shuttle die er komt kan ik gelukkig nemen. Je wordt hier als sardientjes in een blik in de bus geperst. Dan gaat het richting overstapplaats van de Blue Shuttle. Hier moet ik 10 minuten wachten en dan de volgende bus in. Nu maakt deze dus wel een heel rondje door het dorp en uiteindelijk kom ik weer bij het Visitor Center uit. Ik stap hier uit en loop naar de parkeerplaats bij Mather Point. Het is ondertussen echt donker geworden en donker is echt donker hier. Een stuk langs het Visitor Center is nog verlicht, maar dan moet ik echt in het donker mijn weg zien te vinden naar de parkeerplaats. Dit gaat goed en even later ben ik weer bij mijn auto. Daarna weer terug naar het hotel. Ik kom er rond 8:30pm aan. Ik heb honger en besluit toch maar wat te gaan eten. In het hotel heb je de keus tussen een diner buffet of een restaurant a la carte.
Wat het dinnerbuffet vandaag heeft staat mij niet aan dus besluit ik maar naar het Corona Restaurant te gaan. Ik krijg er een tafel en het ziet er goed uit. Dit is echt luxe zeg. Complete gedekte tafel met wijnglazen en stoffen servetten. Dit ziet er goed uit. Is niet de fastfood style van USA. Ik neem een stuk gegrilde zalm met meriekswortelsaus en groente. Het gaat ook niet zo snel hier, zoals ik de laatste tijd gewend ben. Na een tijdje komt het eten. Een behoorlijk stuk
zalmfilet. En natuurlijk ik krijg het weer niet op. Net voor 10:00pm ben ik klaar en heb ik afgerekend. Ik ga terug naar mijn kamer. Ik heb geen zin meer om het verslag van vandaag te maken. Ik kijk nog wat TV en ga om 10:30pm naar bed.
maandag, september 03, 2007
Dag 21: 3 september 2007 Scottsdale
Vandaag wordt een rustige dag. Ik slaap vandaag eens uit en sta pas om 8:45am op. Dan doe ik rustig aan douchen en de spullen even opruimen. Tegen 9:45am ga ik op pad, ik ga vandaag toch de Apache Trail doen die ik gisteren heb gemist. Ik stel TomTom in zodat deze me eerst naar Globe brengt. Het gaat van Scottsdale over de I-101 en dan de I-60 richting westen, dan gaat deze over in SR-60 en het gaat verder richting Superior dan richting Miami en dan Globe.
Na zo'n 80 mile kom ik in Globe aan en gaat het verder over de SR-188. De weg die ik gisteren niet kon vinden, vandaag ging het vanzelf. Deze weg gaat richting Lake Roosevelt het begin van de Apache Trail. Het is nu een Highway, de Hwy 188. Alleen TomTom weet dat niet en af en toe zit ik gewoon volgens hem langs de weg. Ja de kaarten kloppen dus niet altijd. Na een tijdje kom ik bij Lake Roosevelt uit een groot lang getrokken stuwmeer, dat Phoenix van water voorziet en nog wat stroom produceert. Daarna kom ik bij de Roosevelt dam aan deze is in 1911 gebouwd en nog helemaal met stenen gemetseld en is nog de hoogste stuwdam van zijn soort ter wereld. De dam is rond 90 meter hoog. Net bij de dam is een uitzichtspunt waar ik kan stoppen en foto's kan maken. Het is vandaag behoorlijk druk op Lake Roosevelt, maar ja het is ook Labour Day een nationale feestdag. Daarna ga ik verder en begint de Apache Trail. Een stukje verder gaat de weg over in overharde weg. Hier begint de echte Apache Trail. Vooral dit stuk, van deze kant uit het begint is het moeilijkste gedeelte. Scherpe smalle bochten, steile dalingen en steil berg op.
En ja uitgerekend in dit stuk kom ik de meeste tegenliggers tegen met brede en grote boten er achter en auto met ontzettend grote caravans er achter. En dat allemaal in die smalle scherpe bochten. Ik moet behoorlijk vaak stoppen om tegenliggers door te laten. Dit begin stuk is op het meest vermoeiende maar wel prachtige uitzichten. Alleen jammer dat er bijna geen punten zijn waar je kunt stoppen. Het is ook behoorlijk stoffig. Na een goed 15 mile wordt de weg wat breder en niet meer zo bochtig en steil. Het ergste gedeelte heb ik nu gehad. Ik kan hier ook wat vaart maken, maar de weg is behoorlijk washboarded. Maar door gewoon de snelheid er in te houden is het goed te doen. Dan gaat het langs Lake Apache de weg schijnt hier ooit eens verhard te zijn geweest maar er is al heel lang geen onderhoud aan gedaan. De soms grote gaten in de weg, die je moet ontwijken, maar ook als ik er eens een mis is het met mijn karretje niet erg, merk je niet veel van. Het gaat verder en na een heel stuk gaat de weg weer over in een verharde weg. Dit rijd dus weer normaal. Na een tijdje kom ik bij Canyon Lake. Ook hier is het weer behoorlijk druk. Op alle mogelijke plekken langs de weg staan auto's geparkeerd dus even stoppen om foto's maken is niet mogelijk. Een stuk verder op en hoger gelegen ligt wel een viewpoint over Canyon Lake daar stop ik even en maak wat foto's. Daarna verder en na een tijdje kom ik in Goldfield uit een oud spookstadje. Ik stop er even en maak er wat foto's ben hier al eerder geweest dus lang ben ik er niet. Daar verder en terug naar het hotel.
Voor het eten ga ik vandaag niet ver. Naast het motel ligt Coco's Bakery and Restaurant en ik heb hier lekker gegeten. Dan terug naar de kamer en dit verslag intikken. Maar helaas vergeet ik dit online te zetten. Sorry mensen. Ik moet nu dus weer een dag inhalen. Daarna ben ik naar bed gegaan en heb nog wat TV gekeken.
Na zo'n 80 mile kom ik in Globe aan en gaat het verder over de SR-188. De weg die ik gisteren niet kon vinden, vandaag ging het vanzelf. Deze weg gaat richting Lake Roosevelt het begin van de Apache Trail. Het is nu een Highway, de Hwy 188. Alleen TomTom weet dat niet en af en toe zit ik gewoon volgens hem langs de weg. Ja de kaarten kloppen dus niet altijd. Na een tijdje kom ik bij Lake Roosevelt uit een groot lang getrokken stuwmeer, dat Phoenix van water voorziet en nog wat stroom produceert. Daarna kom ik bij de Roosevelt dam aan deze is in 1911 gebouwd en nog helemaal met stenen gemetseld en is nog de hoogste stuwdam van zijn soort ter wereld. De dam is rond 90 meter hoog. Net bij de dam is een uitzichtspunt waar ik kan stoppen en foto's kan maken. Het is vandaag behoorlijk druk op Lake Roosevelt, maar ja het is ook Labour Day een nationale feestdag. Daarna ga ik verder en begint de Apache Trail. Een stukje verder gaat de weg over in overharde weg. Hier begint de echte Apache Trail. Vooral dit stuk, van deze kant uit het begint is het moeilijkste gedeelte. Scherpe smalle bochten, steile dalingen en steil berg op.
En ja uitgerekend in dit stuk kom ik de meeste tegenliggers tegen met brede en grote boten er achter en auto met ontzettend grote caravans er achter. En dat allemaal in die smalle scherpe bochten. Ik moet behoorlijk vaak stoppen om tegenliggers door te laten. Dit begin stuk is op het meest vermoeiende maar wel prachtige uitzichten. Alleen jammer dat er bijna geen punten zijn waar je kunt stoppen. Het is ook behoorlijk stoffig. Na een goed 15 mile wordt de weg wat breder en niet meer zo bochtig en steil. Het ergste gedeelte heb ik nu gehad. Ik kan hier ook wat vaart maken, maar de weg is behoorlijk washboarded. Maar door gewoon de snelheid er in te houden is het goed te doen. Dan gaat het langs Lake Apache de weg schijnt hier ooit eens verhard te zijn geweest maar er is al heel lang geen onderhoud aan gedaan. De soms grote gaten in de weg, die je moet ontwijken, maar ook als ik er eens een mis is het met mijn karretje niet erg, merk je niet veel van. Het gaat verder en na een heel stuk gaat de weg weer over in een verharde weg. Dit rijd dus weer normaal. Na een tijdje kom ik bij Canyon Lake. Ook hier is het weer behoorlijk druk. Op alle mogelijke plekken langs de weg staan auto's geparkeerd dus even stoppen om foto's maken is niet mogelijk. Een stuk verder op en hoger gelegen ligt wel een viewpoint over Canyon Lake daar stop ik even en maak wat foto's. Daarna verder en na een tijdje kom ik in Goldfield uit een oud spookstadje. Ik stop er even en maak er wat foto's ben hier al eerder geweest dus lang ben ik er niet. Daar verder en terug naar het hotel.
Voor het eten ga ik vandaag niet ver. Naast het motel ligt Coco's Bakery and Restaurant en ik heb hier lekker gegeten. Dan terug naar de kamer en dit verslag intikken. Maar helaas vergeet ik dit online te zetten. Sorry mensen. Ik moet nu dus weer een dag inhalen. Daarna ben ik naar bed gegaan en heb nog wat TV gekeken.
zondag, september 02, 2007
Dag 20: 2 september 2007 Safford naar Scottsdale
Vandaag sta ik om 7:45am op. Eerst weer douchen en alles weer inpakken, koffer en alle spullen weer de auto in en uitchecken. Om 8:30am rij ik weg bij het motel. Dan ga ik eerst naar de super Wal-Mart hier in Safford deze is 7 dagen 24 uur open. Jeetje wat een groot ding zeg. Hier verdwaal je. Even wat rond gekeken en toen water en wat flesje jus d'oranges en twee zakken ijsblokje. Dat gaat weer allemaal de koelbox in en om 8:50 rij ik er weer weg. Eerst even tanken en toen via de SR-191 en de I-10 richting Tucson. Dan gaat het via de SR-77 richting Oracle. In de buurt van Orcale ligt Biosphere 2. Die wil ik bezoeken. Dit is een gebouw wat in begin 1990 gebouwd is en waar 8 mensen 1 jaar helemaal afgescheiden van de buitenwereld hebben geleeft.
Helemaal zelf verzorgend. Ik kom er rond 12:15am aan en kan de guided tour van 12:30am nog net nemen. Je wordt in een ijl tempo door het gebouw geldt en op een aantal plekken verteld de guide dan zijn verhaal. Nou het valt me behoorlijk tegen. Ik had het me anders voorgesteld. Als ik dat geweten had had er niet de hele omweg voor gemaakt. Nee als ik het niet gezien had had ik ook niks gemist. Maar ja dat is achteraf. Om 1:30pm rij ik weer weg bij Biosphere 2. Nu moet ik nog een behoorlijk stuk tot Scottsdale
Ik ga daarna verder in richting Globe via de SR-77. Ik bekijk dan in Globe wel hoe ik verder ga. Ik kom rond 4:00pm in Globe aan. Maar ik kan TomTom niet instellen om via de SR-188 naar Lake Roosevelt tegaan en dan via de Apache Trail naar Phoenix. Ik zoek een half uur en dan geef ik het op. Ik stel TomTom in om mij naar het motel in Scottsdale te brengen. Het via de SR-60 en de SR-88 richting Phoenix. Rond 5:15pm ben ik in Phoenix en gaat het verder naar Scottsdale. TomTom brengt me naar mijn motel. Om 5:30pm komik er aan en check ik in.
Het motel ligt direct aan Fashion Square. Een grote mall in Scottsdale en het zal dus ook wel geen probleem zijn om iets te eten te vinden. Ik ga direct als ik mijn koffer en spullen naar mijn kamer heb gebracht maar op zoek. Ik kom na een tijdje uit bij een italiaans restaurant en ga er naar binnen. Ik bestel er Scalopinni met spaghetti. Smaakt goed alleen weer veel te veel. Daarna loop ik weer terug naar het motel en maak dit verslag. Daarna weer wat TV kijken en dan val ik vanzelf in slaap. Tot morgen.
Helemaal zelf verzorgend. Ik kom er rond 12:15am aan en kan de guided tour van 12:30am nog net nemen. Je wordt in een ijl tempo door het gebouw geldt en op een aantal plekken verteld de guide dan zijn verhaal. Nou het valt me behoorlijk tegen. Ik had het me anders voorgesteld. Als ik dat geweten had had er niet de hele omweg voor gemaakt. Nee als ik het niet gezien had had ik ook niks gemist. Maar ja dat is achteraf. Om 1:30pm rij ik weer weg bij Biosphere 2. Nu moet ik nog een behoorlijk stuk tot Scottsdale
Ik ga daarna verder in richting Globe via de SR-77. Ik bekijk dan in Globe wel hoe ik verder ga. Ik kom rond 4:00pm in Globe aan. Maar ik kan TomTom niet instellen om via de SR-188 naar Lake Roosevelt tegaan en dan via de Apache Trail naar Phoenix. Ik zoek een half uur en dan geef ik het op. Ik stel TomTom in om mij naar het motel in Scottsdale te brengen. Het via de SR-60 en de SR-88 richting Phoenix. Rond 5:15pm ben ik in Phoenix en gaat het verder naar Scottsdale. TomTom brengt me naar mijn motel. Om 5:30pm komik er aan en check ik in.
Het motel ligt direct aan Fashion Square. Een grote mall in Scottsdale en het zal dus ook wel geen probleem zijn om iets te eten te vinden. Ik ga direct als ik mijn koffer en spullen naar mijn kamer heb gebracht maar op zoek. Ik kom na een tijdje uit bij een italiaans restaurant en ga er naar binnen. Ik bestel er Scalopinni met spaghetti. Smaakt goed alleen weer veel te veel. Daarna loop ik weer terug naar het motel en maak dit verslag. Daarna weer wat TV kijken en dan val ik vanzelf in slaap. Tot morgen.
zaterdag, september 01, 2007
Dag 19: 1 september 2007 Safford de MGIO tour
Pff, als ik dat zo zie is dit alweer dag 19 van vakantie en blijven er nog maar 11 over. Echt time is flying. Ik moet er nog niet aan denken dat ik weer het vliegtug moet ik stappen om naar huis te gaan er is hier nog zovéél te zien en te doen. Maar goed vandaag zaterdag 1 september begint weer vroeg. De wekker gaat om 7:00am af en ik blijf nog liggen tot 7:30am. Ik heb goed en lang geslapen dus het is geen probleem om op te staan. Snel even scheren en douchen en de rommel een beetje opruimen. Nou echt rommel is het niet hoor maar gewoon de spullen een beetje netjes bij elkaar houden.
Om 8:15am vertrek ik richting Discovery Park Campus, dit is de plaats van waar de MGIO tour vertrekt. MGIO staat voor Mount Graham International Observatory. Mount Graham is de hoogste berg in het zuiden van Arizona en de plek voor het observatorium is gekozen omdat het hier de droogste plek in Arizona is. Weinig regen, maar vandaag regent het toevallig, en
de minste lichtvervuiling. Het is hier dus 's nachts ook echt donker.
Mij was doorgegeven dat ik er om 8:30am moest zijn en ik was precies op tijd. Maar op de parkeerplaats is nog geen auto te bekennen. Ik ga het het Campus gebouw binnen en wordt hoogst persoonlijk door de decaan van de universiteit ontvangen. Ze doen dit allemaal op vrijwillegers basis, dus ook de decaan. Hij vertelt mij hoe het verder gaat en bij hem moet ik ook betalen. $40 maar daar ben ik dan ook een hele dag bezig en het was zijn geld waard. Dan kan ik een expositie over het onstaan van het heelal en de moderne astronomie zien. Als laatste in deze expositie is te zien hoe ze de telescoopspiegels voor 2 van de observatoriums op Mount Graham gemaakt hebben. Dit op zich is al interessant. Ondertussen komen er steeds meer mensen binnen die ook dezelfde tour willen maken. Het minium voor een tour is 6 personen en maximaal 12. Ik heb me al heel vroeg aangemeld, maar ik kreeg maar geen bevestiging dat de tour ook werkelijk doorgaat. Pas toen ik in San Francisco was krijg ik via email te horen dat de tour door gaat. Pas toen kon ik de definitieve reisplanning voor deze dagen maken. Dat was krap, maar gelukkig is het goed gegaan.
Eigenlijk zou de tour om 9:00am beginnen, maar omdat een aantal mensen er nog nog zijn wordt dit nog een kwartier uitgesteld. En om 9:30am begint de tour met een video op in het Campus gebouw. Dit is een Discovery Channel film over Mount Graham en het LBT observatorium. LBT is Large Binocular Telescope. Dit is de eerste telescoop ter wereld die bestaat uit twee grote spiegels naast elkaar. Hetzelfde principe als bij een verrekijker en ze kunnen er sterren mee zien die andere telescopen niet zien. Maar daar over meer later.
Daarna start de tour. Het zijn 11 personen plus een tourguide: John en een driver: Joe. Joe zal ons veilig tot de top van de berg brengen en ook weer veilig terug. En de tourguide John zal voor al de uitleg onderweg en op de berg zorgen. Ook dit zijn weer twee gepensioneerde die vrijwilligerswerk doen. De tour begint dus bij Discovery Park Campus. Daar stappen met zijn alle in een grote "van". En dan begint de tour naar boven. Het zijn in totaal rond de 30 mile naar boven. En het gaat via een heel bochtige en steile weg naar boven. De helft van de route gaat over een verharde weg, maar daarna gaat het verder via een onverharde weg en die is behoorlijk hobbelige. Het laatste stuk is alleen maar toegangelijk voor mensen die permits hebben. En het laatste stuk is een stuk weg waar maar een auto over kan richting. Dus verkeer van de andere kant is niet mogelijk. Ze moeten dus ook eerst vragen of er iemand de berg afkomt en dan melden dat er een auto naar boven gaat. Dit stuk is rond de 2 mile met 9 switchbacks en dus erg steil. Als we boven zijn zijn we op 10413ft ( 3173 m) behoorlijk hoog. Het is hier ook een stuk frisser dan beneden.
Hier boven op de berg liggen drie observatoriums en we beginnen onze tour bij het VATT, Vatican Advanced Techonology Telescope. Ja zelfs het Vaticaan steekt geld in het onderzoek naar het universum. Dit observatorium heeft een telescoopspiegel die volgens een geheel nieuwe methode is gemaakt. De spiegel is niet uit een stuk gegoten zoals dat normaal gedaan wordt, maar volgens een nieuw ontwikkelde mehode. Eerst wordt er een basis gebouwd die bestaat uit honingraat vormige keramische holle stenen. Al deze stenen worden via computer precies aangepast zodat ze precies in de ronde mal passen. Daarna worden er speciale blokken glas op de stenen gezet totdat de hele mal vol is. Dan wordt de mal in een oven geplaatst en wordt opgewarmd tot rond 1500 graden. Het glas begint dan vloeibaar te worden. Dan wordt de hele mal rond gedraaid, met 3 omwentelingen per minuten. Het glas is taai vloeibaar zoals honing.
Op het moment dat de precieze kromming bereikt is die ze willen hebben stoppen ze het opwarmen en laten ze de mal afkoelen maar steeds ronddraaiend. Geen geforceerde koeling. Het afkoelen duurt 3 maanden. Wanner de spiegel afgekoeld is heb je een spiegel die rust op een honigraat van holle keramische stenen. Deze is veel licht dan een spiegel uit een stuk gegoten. Het ook veel makkelijker om de hele spiegel te koelen. In de holtes onder de spiegel wordt koude lucht gedrukt zodat de spiegel altijd dezelfde temperatuur als de omgevingslucht heeft. Op deze manier vervormt de spiegel niet en ontstaan er geen vervormingen. Bij een spiegel die uit een stuk gegoten is dat veel moeilijker. Jeetje zo leer je nog eens wat.
We krijgen een tour door het hele observatorium. Eerst naar het verblijf van de mensen die hier normaal werken. Ze hebben er een keuken slaapkamers en badkamers. Alle onderzoekers die hier komen moet voor hun eigen voedsel zorgen voor de tijd dat ze er zijn.Meestal is dat een week. Daarna gaat het naar de control room van de telescoop. Hier staan veel computers en schermen, waarmee ze de telescoop besturen en de informatie verwerken. Daarna gaat het naar de telescoop zelf. Je ziet eigenlijk alleen maar een grote spiegel van de achterkant. De voorkant is afgedekt, jammer dus. Het is wel indrukwekkend.
Daarna gaat het verder naar het volgende observatorium hier boven. Het Heinrich Hertz Submillimeter Radio Telescope. Dit is dus een radio telescope ze zoeken hier niet naar beelden van sterrenstelsel, maar naar spectra van de straling die de sterrensystemen uitstralen. De beelden die ze hier zien worden dus ook altijd door computer berekent en opgebouwd. Ook dit is weer echt impossant.
Het is ondertussen al 12:30pm dus de gids kondigt aan dat we nu naar het LBT obversatorium gaan en dan eerst de lunch innemen. Bij deze tour hoort een lunch en je kunt kiezen uit verschillende broodjes en beleg en wat te drink. Dat is in de prijs inbegrepen. Het LBT ligt een stukje hoger dan de andere twee obs. Maar het lijkt me geen probleem om dat stukje te lopen, het gaat een beetje berg op maar net voor de top ben ik toch behoorlijk buiten adem. De lucht is hier 20% dunner dan beneden en dat merk je met elke meter die je klimt. Ik ben blij en buiten adem als ik boven ben. Boven aangekomen sta je voor een enorm gebouw en wat direct opvalt is dat het geheel in twee kleuren opgedeelt is. De gids vertelt dan dat het onderste gedeelte wat groen is het vaste gedeelte van het gebouw is. De rest er boven is grijs en kan meer dan 360 graden om zijn eigen as draaien. En dit is een enorm gedeelte van het gebouw. We gaan het gebouw binnen en met de lift naar boven. Daar is een enorme ruimte waar de onderzoekers normaal koken en eten en TV kijken. Hier krijgen we onze lunch. Bij het reserveren moet je aangeven wat je wilt eten voor lunch, broodje met beleg kun je allemaal kiezen en wat te drinken. Het is goed verzorgt. Ik eet mijn broodje helemaal op en ben voldaan. Na een goed half uur gaat de tour verder en kregen we de Large Binoculair Telescope te zien. Dit is uniek twee gelijk grote spiegels naast elkaar die tot een telescoop kunnen worden gevormd. Dit is een beetje 3D in de ruimte. Ze zijn nog steeds aan het experimenteren met deze telescoop omdat het de eerste ter wereld is. Ik maak wat foto's maar ik denk dat je dit moet zien als het in actie is. Maar dan zijn er helaas geen tours. Maar je krijgt toch een indruk hoe groot het allemaal is. Na alles gezien te hebben gaat het rond 2:00pm weer naar beneden. Op weg naar de auto wordt een persoon onwel en ze valt flauw. Nou binnen een minuut staat er iemand met een zuurstofmasker bij haar en het gaat al snel beter met haar. De lucht is hier echt dunner op deze hoogte. Rond 2:30pmgaan we dan eindelijk weer richting uitgangspunt. De driver brengt ons veilig naar Discovery Park Campus. En om 4:30pm ben ik weer bij mij auto. Een hele dag bezig en geen meter gereden, maar veel gezien en toch moe. Ik ga weer naar het motel en tik dit verslag in en zo meteen ga ik lekker naar bed. Het was een mooie dag. Morgen weer vroeg op en verder naar Phoenix.
Om 8:15am vertrek ik richting Discovery Park Campus, dit is de plaats van waar de MGIO tour vertrekt. MGIO staat voor Mount Graham International Observatory. Mount Graham is de hoogste berg in het zuiden van Arizona en de plek voor het observatorium is gekozen omdat het hier de droogste plek in Arizona is. Weinig regen, maar vandaag regent het toevallig, en
de minste lichtvervuiling. Het is hier dus 's nachts ook echt donker.
Mij was doorgegeven dat ik er om 8:30am moest zijn en ik was precies op tijd. Maar op de parkeerplaats is nog geen auto te bekennen. Ik ga het het Campus gebouw binnen en wordt hoogst persoonlijk door de decaan van de universiteit ontvangen. Ze doen dit allemaal op vrijwillegers basis, dus ook de decaan. Hij vertelt mij hoe het verder gaat en bij hem moet ik ook betalen. $40 maar daar ben ik dan ook een hele dag bezig en het was zijn geld waard. Dan kan ik een expositie over het onstaan van het heelal en de moderne astronomie zien. Als laatste in deze expositie is te zien hoe ze de telescoopspiegels voor 2 van de observatoriums op Mount Graham gemaakt hebben. Dit op zich is al interessant. Ondertussen komen er steeds meer mensen binnen die ook dezelfde tour willen maken. Het minium voor een tour is 6 personen en maximaal 12. Ik heb me al heel vroeg aangemeld, maar ik kreeg maar geen bevestiging dat de tour ook werkelijk doorgaat. Pas toen ik in San Francisco was krijg ik via email te horen dat de tour door gaat. Pas toen kon ik de definitieve reisplanning voor deze dagen maken. Dat was krap, maar gelukkig is het goed gegaan.
Eigenlijk zou de tour om 9:00am beginnen, maar omdat een aantal mensen er nog nog zijn wordt dit nog een kwartier uitgesteld. En om 9:30am begint de tour met een video op in het Campus gebouw. Dit is een Discovery Channel film over Mount Graham en het LBT observatorium. LBT is Large Binocular Telescope. Dit is de eerste telescoop ter wereld die bestaat uit twee grote spiegels naast elkaar. Hetzelfde principe als bij een verrekijker en ze kunnen er sterren mee zien die andere telescopen niet zien. Maar daar over meer later.
Daarna start de tour. Het zijn 11 personen plus een tourguide: John en een driver: Joe. Joe zal ons veilig tot de top van de berg brengen en ook weer veilig terug. En de tourguide John zal voor al de uitleg onderweg en op de berg zorgen. Ook dit zijn weer twee gepensioneerde die vrijwilligerswerk doen. De tour begint dus bij Discovery Park Campus. Daar stappen met zijn alle in een grote "van". En dan begint de tour naar boven. Het zijn in totaal rond de 30 mile naar boven. En het gaat via een heel bochtige en steile weg naar boven. De helft van de route gaat over een verharde weg, maar daarna gaat het verder via een onverharde weg en die is behoorlijk hobbelige. Het laatste stuk is alleen maar toegangelijk voor mensen die permits hebben. En het laatste stuk is een stuk weg waar maar een auto over kan richting. Dus verkeer van de andere kant is niet mogelijk. Ze moeten dus ook eerst vragen of er iemand de berg afkomt en dan melden dat er een auto naar boven gaat. Dit stuk is rond de 2 mile met 9 switchbacks en dus erg steil. Als we boven zijn zijn we op 10413ft ( 3173 m) behoorlijk hoog. Het is hier ook een stuk frisser dan beneden.
Hier boven op de berg liggen drie observatoriums en we beginnen onze tour bij het VATT, Vatican Advanced Techonology Telescope. Ja zelfs het Vaticaan steekt geld in het onderzoek naar het universum. Dit observatorium heeft een telescoopspiegel die volgens een geheel nieuwe methode is gemaakt. De spiegel is niet uit een stuk gegoten zoals dat normaal gedaan wordt, maar volgens een nieuw ontwikkelde mehode. Eerst wordt er een basis gebouwd die bestaat uit honingraat vormige keramische holle stenen. Al deze stenen worden via computer precies aangepast zodat ze precies in de ronde mal passen. Daarna worden er speciale blokken glas op de stenen gezet totdat de hele mal vol is. Dan wordt de mal in een oven geplaatst en wordt opgewarmd tot rond 1500 graden. Het glas begint dan vloeibaar te worden. Dan wordt de hele mal rond gedraaid, met 3 omwentelingen per minuten. Het glas is taai vloeibaar zoals honing.
Op het moment dat de precieze kromming bereikt is die ze willen hebben stoppen ze het opwarmen en laten ze de mal afkoelen maar steeds ronddraaiend. Geen geforceerde koeling. Het afkoelen duurt 3 maanden. Wanner de spiegel afgekoeld is heb je een spiegel die rust op een honigraat van holle keramische stenen. Deze is veel licht dan een spiegel uit een stuk gegoten. Het ook veel makkelijker om de hele spiegel te koelen. In de holtes onder de spiegel wordt koude lucht gedrukt zodat de spiegel altijd dezelfde temperatuur als de omgevingslucht heeft. Op deze manier vervormt de spiegel niet en ontstaan er geen vervormingen. Bij een spiegel die uit een stuk gegoten is dat veel moeilijker. Jeetje zo leer je nog eens wat.
We krijgen een tour door het hele observatorium. Eerst naar het verblijf van de mensen die hier normaal werken. Ze hebben er een keuken slaapkamers en badkamers. Alle onderzoekers die hier komen moet voor hun eigen voedsel zorgen voor de tijd dat ze er zijn.Meestal is dat een week. Daarna gaat het naar de control room van de telescoop. Hier staan veel computers en schermen, waarmee ze de telescoop besturen en de informatie verwerken. Daarna gaat het naar de telescoop zelf. Je ziet eigenlijk alleen maar een grote spiegel van de achterkant. De voorkant is afgedekt, jammer dus. Het is wel indrukwekkend.
Daarna gaat het verder naar het volgende observatorium hier boven. Het Heinrich Hertz Submillimeter Radio Telescope. Dit is dus een radio telescope ze zoeken hier niet naar beelden van sterrenstelsel, maar naar spectra van de straling die de sterrensystemen uitstralen. De beelden die ze hier zien worden dus ook altijd door computer berekent en opgebouwd. Ook dit is weer echt impossant.
Het is ondertussen al 12:30pm dus de gids kondigt aan dat we nu naar het LBT obversatorium gaan en dan eerst de lunch innemen. Bij deze tour hoort een lunch en je kunt kiezen uit verschillende broodjes en beleg en wat te drink. Dat is in de prijs inbegrepen. Het LBT ligt een stukje hoger dan de andere twee obs. Maar het lijkt me geen probleem om dat stukje te lopen, het gaat een beetje berg op maar net voor de top ben ik toch behoorlijk buiten adem. De lucht is hier 20% dunner dan beneden en dat merk je met elke meter die je klimt. Ik ben blij en buiten adem als ik boven ben. Boven aangekomen sta je voor een enorm gebouw en wat direct opvalt is dat het geheel in twee kleuren opgedeelt is. De gids vertelt dan dat het onderste gedeelte wat groen is het vaste gedeelte van het gebouw is. De rest er boven is grijs en kan meer dan 360 graden om zijn eigen as draaien. En dit is een enorm gedeelte van het gebouw. We gaan het gebouw binnen en met de lift naar boven. Daar is een enorme ruimte waar de onderzoekers normaal koken en eten en TV kijken. Hier krijgen we onze lunch. Bij het reserveren moet je aangeven wat je wilt eten voor lunch, broodje met beleg kun je allemaal kiezen en wat te drinken. Het is goed verzorgt. Ik eet mijn broodje helemaal op en ben voldaan. Na een goed half uur gaat de tour verder en kregen we de Large Binoculair Telescope te zien. Dit is uniek twee gelijk grote spiegels naast elkaar die tot een telescoop kunnen worden gevormd. Dit is een beetje 3D in de ruimte. Ze zijn nog steeds aan het experimenteren met deze telescoop omdat het de eerste ter wereld is. Ik maak wat foto's maar ik denk dat je dit moet zien als het in actie is. Maar dan zijn er helaas geen tours. Maar je krijgt toch een indruk hoe groot het allemaal is. Na alles gezien te hebben gaat het rond 2:00pm weer naar beneden. Op weg naar de auto wordt een persoon onwel en ze valt flauw. Nou binnen een minuut staat er iemand met een zuurstofmasker bij haar en het gaat al snel beter met haar. De lucht is hier echt dunner op deze hoogte. Rond 2:30pmgaan we dan eindelijk weer richting uitgangspunt. De driver brengt ons veilig naar Discovery Park Campus. En om 4:30pm ben ik weer bij mij auto. Een hele dag bezig en geen meter gereden, maar veel gezien en toch moe. Ik ga weer naar het motel en tik dit verslag in en zo meteen ga ik lekker naar bed. Het was een mooie dag. Morgen weer vroeg op en verder naar Phoenix.
Abonneren op:
Posts (Atom)